ΟΣΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ή Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΟΝΓΚΟ ΜΠΡΑΖΑΒΙΛ

Το κτίριο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στο Κονγκό Μπραζαβίλ «Φως των Εθνών»

Με τον Κώστα Τσαπάρα γνωριστήκαμε στο χώρο του Ιατρείου ενός κοινού μας φίλου. Όταν ο φίλος μας γιατρός με ενημέρωσε πως την προηγούμενη χρονιά ο Κώστας βρέθηκε για τρεις μήνες στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή του Κονγκό Μπραζαβίλ, αμέσως του πρότεινα  να φιλοξενήσω τις εμπειρίες του, της εκεί παραμονής του, από τις στήλες του «Αντιαιρετικού». Όμως αυτό δεν κατέστη δυνατόν, επειδή ο Κώστας σε λίγες ημέρες επρόκειτο να «πετάξει» και πάλι για το Κονγκό Μπραζαβίλ. Πριν όμως φύγει, μου έδωσε το άρθρο του που είχε δημοσιεύσει στο περιοδικό «Φως Εθνών» και ένα CD με δεκάδες φωτογραφίες από την Ορθόδοξη Ιεραποστολή του Κονγκό. Ήδη ο Κώστας βρίσκεται από τις 28 Μαΐου στο Dolisie του Κονγκό όπου προσφέρει εθελοντικά για μία ακόμη φορά τις υπηρεσίες του στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή.  Το άρθρο του το αφιερώνουμε σε όλους τους κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς που αόκνως και αυτοθυσιαστικά εργάζονται, για να μεταφέρουν την Ορθοδοξία στα πέρατα της Οικουμένης.

Ακολουθεί η παράθεση του άρθρου:

       Τέλος Μαΐου με αρχές Αυγούστου πραγματοποίησα ένα ιεραποστολικό ταξίδι στην Αφρική με τον ιερομόναχο, ιεραπόστολο και φίλο μου π. Θεολόγο, στο χώρο που δραστηριοποιείται τα τελευταία οχτώ χρόνια. Σ’ αυτά τα χρόνια είχα τη «μισή» χαρά – όπως αποδεικνύεται τώρα –  να συναντιόμαστε, μετά την επιστροφή του από την Αφρική και να μαθαίνω νέα του από την Ιεραποστολή στο Congo Brazzaville(Κονγκό Μπραζαβίλ). Αλλά για ποια νέα λέγω; Ε, όσα μπορούσα να του βγάλω με το τσιγκέλι που λέμε εδώ στη Λαμία. Παρόλο που είμαστε φίλοι από το στρατό. Πάντα ολιγόλογος και στην αγωνία μου να μάθω περισσότερα από την ιεραποστολική του προσφορά, αρκετές φορές άλλαζε κουβέντα. Δεν ήθελα κι εγώ να προσκρούσω στην μετριοφροσύνη του και την ταπεινότητά του.

       Αλλά να, που ο Θεός θέλησε να τον ακολουθήσω στο πρόσφατο ταξίδι του και να δω και να ζήσω για 70 ημέρες όσα εκείνος δεν μου είπε…

       Θα ήθελα λοιπόν να καταθέσω τη μαρτυρία μου στους αναγνώστες του περιοδικού «ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ». Στους συνεργάτες «των μετόπισθεν» για να μην διστάσουν τώρα που τα πράγματα είναι οικονομικά δύσκολα στη πατρίδα μας, αλλά να προσφέρουν ανεπιφύλαχτα το «δίλεπτο της χήρας» από το υστέρημά τους, διότι αυτό ευλογείται και πιάνει τόπο στους έχοντας περισσότερη ανάγκη αδελφούς μας Αφρικανούς. Από τέτοιες προσφορές συγκινείται κι ο Θεός κι ευλογεί το σπιτικό μας και την πατρίδα μας.

Το «δίλεπτο της χήρας» δεν πάει χαμένο, αλλά ενισχύει τους αδελφούς μας τους Αφρικανούς.

       Είδα, λοιπόν στην καρδιά της Αφρικής την Ορθοδοξία, τον Ελληνισμό και τον Πολιτισμό στα δημιουργήματά του. Με τους κόπους του, την υπομονή του, την προσευχή του εξαπλώνεται και στεριώνεται ποιοτικά η Ορθοδοξία.

       Έχει δημιουργήσει πανέμορφες και λειτουργικές κτιριακές εγκαταστάσεις – εδώ χρησιμοποίησε και τις αρχιτεκτονικές του σπουδές – στο Dolisie, Pointe – Noire και φαντάζομαι και οι ναοί  σε Brazzaville και Nkayi να είναι εξίσου λειτουργικοί και εντυπωσιακοί.

       Με άφησε στο Ορφανοτροφείο «Άγιος Ευστάθιος» του Dolisie για να επιμεληθώ το λαχανόκηπο για τις ανάγκες των τριάντα πεντάρφανων βαπτισμένων μικρών παιδιών κι εκείνος έμαθα μετά από μέρες πήγε μακριά στο Impfondo και ξεκίνησε τις κατηχήσεις των Πυγμαίων.

Μέρος του λαχανόκηπου της Ορθόδοξης Ιεραποστολής

       «Καλά, είπα, ούτε εδώ δε μου λέει λεπτομέρειες από το πρόγραμμά του;»

       Στο διάστημα της παραμονής μου στο Ορφανοτροφείο είχα τη χαρά να δω τα ορφανά σ’ ένα λειτουργικά καλαίσθητο κτίριο κι εκεί να κινούνται, να κοιμούνται, να τρώνε, να απολαμβάνουν τη θαλπωρή, τη καθαριότητα, τα χάδια, το χαμόγελο, τη συμβουλή, την υπόδειξη, τη φροντίδα, τη περιποίηση, την ψυχαγωγία, τη συμπαράσταση του εμπνευστή ιεραποστόλου και των συνεργατών του, ντόπιων και επισκεπτών από την Ελλάδα.

«Γιατί πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω» Ματθ. 25:35

       Είδα δίπλα στο νεόκτιστο σχολείο της Ιεραποστολής «ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ» να μορφώνονται μαζί με άλλους τριακόσιους μαθητές, από την ευρύτερη περιοχή, σε καθαρές αίθουσες και να καθοδηγούνται από ορθόδοξους δασκάλους τόσο στο δημοτικό όσο και στο γυμνάσιο. Η υλική και η πνευματική τροφή στεριώνουν το δέντρο της Ορθοδοξίας καθημερινά.

       Απέναντι, στην Εκκλησία της Αγίας Ειρήνης, τα ορφανά παρακολουθούν τις λατρευτικές ευκαιρίες της Εκκλησίας μας.

Η Εκκλησία της Αγίας Ειρήνης

       Τα ορθόδοξα μαυράκια μέσα στις κόκκινες στολές τους διακονούν στον π. Δημήτριο που καθημερινά εκτελεί τα θρησκευτικά του καθήκοντα.

Θεία Λειτουργία στο Ναό της Αγίας Ειρήνης

          Τα μεγαλύτερα παιδιά έχουν εξελιχτεί σε καλλίφωνους ιεροψάλτες. Στην αξιοποίηση της ψαλτικής τέχνης συμβάλλουν Έλληνες, που κατά καιρούς επισκέπτονται τους χώρους της Ιεραποστολής. Επί των ημερών μου ο π. Αγαθόνικος από το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου Ολύμπου έκανε μαθήματα βυζαντινής μουσικής και αγιογραφίας. Σπουδαίο πράγμα να ανακαλύπτονται ταλέντα που θα στελεχώσουν τις νεοσύστατες ορθόδοξες ενορίες.

Ο χορός των ψαλτών

       Παρατηρώντας τη συμμετοχή των πιστών στη Θεία Ευχαριστία, την κατάνυξη, την ομαδική ψαλμωδία, την ευλαβική προσέλευση στη Θεία Κοινωνία αναρωτιέμαι: Ποιος μπορεί να ανακόψει αυτό το ζήλο των νεοφώτιστων αδελφών μας γυρίζοντας την πλάτη στην μικρή οικονομική βοήθεια που χρειάζονται οι ιεραπόστολοι; Οι καμπάνες της Ορθοδοξίας χτυπούν κάθε μέρα όλο και σε περισσότερα χωριά και πόλεις της Αφρικής.

«Λάβετε φάγετε … πίετε εξ’ αυτού πάντες … » Ματθ. 26:26 – 28

       Ωραία η ιδέα του π. Θεολόγου για τη διοργάνωση του 3^ου κατά σειρά Σεμιναρίου των Ορθοδόξων νέων από διάφορες πόλεις του Congo με θέμα «Η ζωή των πιστών μέσα στην Ορθόδοξο Εκκλησία» στο Dolisie, τον περασμένο Ιούλιο του 2011. Εξήντα νέοι με τη φλόγα της Ορθοδοξίας συμμετείχαν στο Σεμινάριο.

Από τη διοργάνωση του Ορθόδοξου Σεμιναρίου

Άκουσαν τη φωνή της Εκκλησίας δια μέσου των ιεραποστόλων π. Θεολόγου και π. Αγαθόνικου. Ειπώθηκαν οι δικές τους απορίες. Έγιναν οι απαραίτητες συζητήσεις. Κατηχήθηκαν, βαπτίστηκαν τέσσερις νέοι.

«Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς …» Ματθ. 28:19

       Γέμισε η Εκκλησία από ψηλόλιγνους νέους, ακούστηκαν οι ψαλμωδίες τους στα ελληνικά, γαλλικά και κογκολέζικα. Έψαλαν με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια οι φοιτητές του Ορθόδοξου Πανεπιστημίου της Κινσάσα. Αντήχησε το τεριρέμ από τη χορωδία του Ιωάννη Βαπτιστή (βαπτιστικό όνομα) αριστούχου φοιτητή του Πανεπιστημίου. Παιδιά γεννημένα από Ορθόδοξους γονείς στην Κανάνγκα, όπου πριν από μερικά χρόνια ο π. Χαρίτων Πνευματικάκις φώναζε: «Χτυπάτε τις καμπάνες της Ορθοδοξίας στην Αφρική». Και χτύπησαν κι άκουσαν οι τότε υποψήφιοι πιστοί Ορθόδοξοι. Τώρα είδα σ’ αυτούς τους φοιτητές τ’ αποτελέσματα της Χάριτος του Θεού.

       Μα είδα και κάτι άλλο. «Έλα μου είπε ο π. Θεολόγος τις πρώτες μέρες της παραμονής μου στο Dolisie, να πάμε έξω από την πόλη δίπλα σε μια μικρή λίμνη να οριοθετήσουμε το ορθόδοξο μοναστήρι που με τη χάρη του Θεού θα γίνει». Στάθηκα λίγο και του λέω: «Καλά και ποιοι θα εγκαταβιώσουν σ’ αυτό;»  

Από την οριοθέτηση του Ορθόδοξου Μοναστηριού

   

       «Και υποψήφιοι μοναχοί υπάρχουν και δωρητής βρέθηκε». Και συνέχισε: «Ένα μοναστήρι προσφέρει πολλά στην Ορθόδοξο Εκκλησία». Πήγαμε και ξαναπήγαμε μετά από λίγες μέρες και κάναμε τον αγιασμό θεμελιώσεως. Στο δρόμο προς το μοναστήρι περάσαμε από ένα ποτάμι. «Εδώ, μου είπε, έκανα τις βαπτίσεις πριν κατασκευαστεί το βαφτιστήριο δίπλα στην Αγία Ειρήνη». Απόρησα, όταν μου το είπε. Απόρησα, γιατί δεν ήμουν συνηθισμένος ν’ ακούω τα πεπραγμένα του. Πριν φύγουμε για Ελλάδα, είδαμε το ανέβασμα – χτίσιμο του μοναστηριού. Δεν χρειάζονται περισσότερα να πω. Όλα εν σιωπή, προσευχή και υπομονή γίνονται.