Επίσκεψη του Αγιορείτη Ιεραπόστολου Γέροντα Θεολόγου στην Ιεραποστολή της Κανάγκας στο Ζαΐρ

 

Ένα νέο ορθόδοξο σχολείο άνοιξε τις πύλες του στην καρδιά της Αφρικής

πηγή: εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 17.07.2019

Ένα νέο ορθόδοξο σχολείο άνοιξε τις πύλες του στην καρδιά της Αφρικής

Μεγάλη προσφορά της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην παιδεία του Κονγκό

Όταν οι άνθρωποι της Εκκλησίας αγωνίζονται χωρίς την αγωνία της προσωπικής ανάδειξης, τότε οι υπόλοιποι ζούμε μεγάλες εκπλήξεις σε αυτή τη ζωή. Αναπάντεχα ένα έργο που επιτελείται σιωπηλά από τους εν σκιά ήρωες, είναι δυνατόν να λάμψει μέχρι τα πέρατα της γης, ως συνέπεια ενός πνευματικού νόμου. Στην πολύπαθη λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό όπου μόνο σ’ έναν εμφύλιο -ανάμεσα σε πολλούς- σκοτώθηκαν δύο εκατομμύρια άνθρωποι, στην περιοχή της Κατάγκα, το ιεραποστολικό κλιμάκιο της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας αντιδρά με μια σταυροαναστάσιμη επανάσταση. Όπλο της: η εντιμότητα της αγάπης για τον ταλαιπωρημένο αδελφό.

Ο Μητροπολίτης Κατάγκας κ. Μελέτιος Γρηγοριάτης μιλά για την προσφορά της Εκκλησίας στην παιδεία του μακρινού Κονγκό. Στην περιοχή λειτουργούν ήδη 80 σχολικές μονάδες με 35.000 μαθητές και 630 διδάσκοντες υπό την εποπτεία της Μητρόπολης

Ο Μητροπολίτης Κατάγκας κ. Μελέτιος Γρηγοριάτης που εργάζεται αδιάκοπα από το 1989 στον τόπο αυτό δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα τόσο στο ποιμαντικό έργο, όσο και στην παιδεία. Τον ρωτήσαμε και θέλησε να μοιραστεί με τους αναγνώστες της “Ορθόδοξης Αλήθειας” ένα σημαντικό γεγονός που δείχνει την απεριόριστη εμπιστοσύνη του κράτους του Κονγκό στην Ορθόδοξη Εκκλησία σε σχέση με τις άλλες θρησκείες ή χριστιανικές ομολογίες.

Ο σεβασμιότατος κ. Μελέτιος θα ομολογήσει συγκινημένος: «Όταν μέριμνά μας και κύρια απασχόλησή μας είναι πώς θα συνοδεύσουμε την εν Χριστώ ζωή μας με έργα αγαθά και ηγιασμένα και αφήνουμε όλη τη μέριμνά μας στην Πρόνοια του Θεού, τότε κάποιος Άλλος νοιάζεται και προτρέχει, ανοίγει οδούς για εμάς και είναι όντως αληθινό και γνήσιο αυτό που σας λέω.

Τα θρησκευτικά

Στις πολλές ιεραποστολικές μας προσπάθειες και επιδιώξεις είναι και η ίδρυσις σχολείων όλων των βαθμίδων, και να διδάσκουμε το μάθημα των θρησκευτικών σε αυτά. Διότι όχι λίγες φορές σε άλλα σχολεία ανάγκασαν τα ορθόδοξα παιδιά μας που φοιτούν εκεί, είτε να δεχθούν τις πεποιθήσεις των, είτε να τα απομακρύνουν από τις ορθόδοξες δικές μας. Έτσι λοιπόν, στην μεγάλη περιφέρεια της επαρχίας Κατάγκα λειτουργούμε με τη Χάρη του Θεού 80 σχολεία με 35.000 μαθητές και 630 διδασκάλους και καθηγητές, υπό την εποπτείαν του ορθοδόξου Γραφείου της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, και διαπιστώνουμε ότι πράγματι αποδίδουν αγλαούς καρπούς, βλέποντας τις επιτυχίες τους τόσο στα σχολεία τους, όσον και στη μετέπειτα κοινωνική εξέλιξή τους».

Η Κατάγκα είναι μια περιοχή 496.871 χιλιομέτρων και ανήκει στην χώρα μιας πλούσιας γης σε μεταλλεύματα. Είναι πλέον ευρύτερα γνωστό πως το ουράνιο για τις ατομικές βόμβες που ρίχθηκαν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι προέρχονταν από ένα ορυχείο της περιοχής της Κατάγκα. Τα μεταλλεύματα δεν εξαντλήθηκαν και σήμερα πολλές χώρες διεκδικούν μερίδιο στην εκμετάλλευση της πλούσιας στο υπέδαφος, αλλά κατά μια τραγική ειρωνεία, πάμφτωχης για τους αυτόχθονες χώρας του Κονγκό.

Εδώ και χρόνια, διάφορες διεθνείς εταιρείες από Αμερική, Ευρώπη, Κίνα, κλπ. εγκαταστάθηκαν στο Κονγκό και δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή της πόλης του Κολουέζι, όπου βρίσκεται η έδρα της ιεραποστολής, εκμεταλλευόμενες τον ορυκτό πλούτο κατόπιν συμβάσεως με την κυβέρνηση του Kονγκό. Αυτές είναι υποχρεωμένες από τους όρους της συμβάσεως που έχουν με το αφρικανικό κράτος να κατασκευάσουν έργα τα οποία θα έχουν κοινωνικό αντίκτυπο, και θα βοηθήσουν στην άνοδο του βιοτικού και πνευματικού επιπέδου των πολιτών. Κατέληξαν, ότι κατ’ εξοχήν ενδεδειγμένη προσφορά στην κοινωνία της επαρχίας είναι η ανέγερση ενός μεγάλου σχολείου ευρωπαϊκών προδιαγραφών με πολλές ειδικότητες – κατευθύνσεις, και η παράδοσή του σε κάποιον φορέα που θα έχει τη δυνατότητα να αναλάβει τη λειτουργία του και θα συγκεντρώνει όλα τα εχέγγυα για μία συνετή και υγιή διαχείριση. Κατόπιν τούτων, ο Σεβασμιότατος μας ανακοίνωσε ότι:

«Όντως ανηγέρθη στην πόλη Φουγκουρούμι ένα μεγάλο κτηριακό συγκρότημα με άριστες προδιαγραφές. Αγοράσθηκαν όλα τα έπιπλα, θρανία, τραπέζια, φοριαμοί κλπ. από την Ν. Αφρική, καθώς αυτά τα υλικά δεν πωλούνται στην περιοχή. Επιπλέον το σχολείο εξοπλίστηκε με όλα τα απαραίτητα για τη λειτουργία εκάστης κατευθύνσεως, διαμορφώθηκε πολύ ωραία ο περιβάλλων χώρος και τέλος ήλθε η ευλογημένη ημέρα και ώρα τελέσεως των εγκαινίων και η επισήμως τελετή παραδόσεως και παραλαβής».

Πολλοί διεκδικητές

Το σχολικό αυτό συγκρότημα, διεκδίκησαν να αναλάβουν πολλοί φορείς, ανάμεσά τους Προτεστάντες, Ρωμαιοκαθολικοί και άλλοι γνωστοί παράγοντες της τοπικής κοινωνίας με οικονομική και κοινωνική επιφάνεια. Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή ήταν το outsider. Μια ευπρεπής, αποδοτική για χρόνια μα ωστόσο ταπεινή και φτωχή Εκκλησία, προερχόμενη από μια χώρα κουκίδα στον παγκόσμιο χάρτη, μια Ελλάδα σε οικονομική μάλιστα κρίση. Μετά από αυστηρή επιλογή, η ένωση των εταιρειών, με σύμφωνη γνώμη της κυβερνήσεως του Κονγκό, επέλεξαν ομόφωνα την Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτή η επιλογή πραγματοποιήθηκε μετά από αρκετή σκέψη αλλά και γνώση της επί χρόνια προσφοράς της εκκλησίας στην παιδεία της περιοχής. Το μεγάλο εκπαιδευτικό έργο που έχει παρουσιάσει έως τώρα, η κοινωνική προσφορά της και η απαιτούμενη πείρα του ιεραποστολικού κλιμακίου συγκέντρωσαν όλα τα απαιτούμενα εχέγγυα.

Η τελετή των εγκαινίων και ο αγιασμός

Ως ημέρα τελέσεως των εγκαινίων ορίστηκε η 25^η Μαρτίου. Την Ορθόδοξη Εκκλησία εκπροσώπησε ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Kατάγκα κ. Μελέτιος. Παρευρέθηκαν αρκετά μέλη του ιερατείου του, ορθόδοξοι επιφανείς επιστήμονες του Kολουέζι, και η μουσική μπάντα του Ορθόδοξου κλιμακίου, η οποία συμμετείχε, δίνοντας έναν πανηγυρικό τόνο στην όλη εκδήλωση.

Οι φοιτητές ήταν και αυτοί προετοιμασμένοι για την υποδοχή των επισήμων, αλλά και των υπολοίπων προσκεκλημένων. Η υπουργός κοινωνικής πρόνοιας Marie Louise επισφράγισε με την παρουσία της την έναρξη του μεγάλου αυτού τεχνικού σχολείου. Στην εκδήλωση συμμετείχαν διευθυντές των ορυχείων και άλλοι επίσημοι τοπικοί παράγοντες από το Kολουέζι αλλά και την μεγάλη πόλη του Λουμπουμπάσι, την μεταλλευτική πρωτεύουσα της χώρας, με τις μεγαλύτερες εξορυκτικές εταιρίες. Υποσχέθηκαν δε ότι θα είναι στο εξής βοηθοί στη λειτουργία του σχολείου.

 Στην συνέχεια, ο μητροπολίτης Kατάγκα και οι υπόλοιποι κληρικοί και πιστοί τέλεσαν τον αγιασμό. Οι επίσημοι εκφώνησαν λόγους εξαίροντες την προσφορά της ορθόδοξης εκκλησίας, την ίδρυση, αλλά και τον σκοπό του σχολείου. Κατόπιν υπογράφηκαν όλα τα απαιτούμενα έγγραφα για την παράδοση, παραλαβή και λειτουργία του σχολείου από την εκπρόσωπο των εταιρειών, την Υπουργό Κοινωνικής Προνοίας και τον Μητροπολίτη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που θα είναι και ο ουσιαστικός αναμορφωτής του συντελούμενου εκπαιδευτικού θαύματος στην επαρχία Kατάγκα. Θα ανατρέξουμε σε αυτό το σημείο στο παρελθόν και στον λόγο για τον οποίο η Ακαδημία Αθηνών είχε βραβεύσει, όχι αναίτια τον μητροπολίτη Μελέτιο την 20^ή-12-2013. Κι αυτός ήταν το εκπαιδευτικό του έργο κάτω από τον Ισημερινό στην Αφρική. Πρότυπο του σύγχρονου αγιορείτη Ιεραποστόλου Μελετίου, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που παρακαλούσε τους ανθρώπους να δημιουργούν σχολεία για να κλείνουν οι φυλακές.

Ξενάγηση

Την ημέρα των εγκαινίων, όλοι οι συμμετέχοντες ξεναγήθηκαν στους χώρους των ειδικοτήτων, στο γκαράζ, στο ξυλουργείο, στο τμήμα κοπτικής ραπτικής, στους υπολογιστές, στην ετοιμασία γευμάτων, στους χώρους αισθητικής, κομμωτικής και τέλος η όλη εκδήλωση ολοκληρώθηκε με γεύμα στο καλαίσθητο εστιατόριο του σχολείου.

Βάσει των όρων της συμβάσεως η κυριότητα περιέρχεται καθ’ ολοκληρίαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία και επιπλέον κατά τα τρία πρώτα έτη της λειτουργίας του οι μισθοί των καθηγητών και τα λοιπά έξοδα θα καταβάλλονται από τις δωρήτριες εταιρείες.

Συνέχεια στο έργου του μακαριστού παπα-Κοσμά

Ο Σεβασμιότατος Μελέτιος, χαρούμενος από την ιστορία που γράφτηκε αυτή την άνοιξη στον τόπο της διακονίας του μας ανέφερε:

«Εν κατακλείδι, όλοι ευχηθήκαμε το ωραίο και πρωτοποριακό αυτό έργο να συνεχίσει, να αποδώσει καρπούς και να ανεβάσει ποιοτικά την ζωή των ανθρώπων που λαχταρούν για κάτι ανώτερο και με τον τρόπο μας να τους στηρίζουμε όταν χρειάζεται και το επιζητούν».

Το ιεραποστολικό έργο στο νότιο Κονγκό ξεκίνησε ο μακαριστός παπα-Κοσμάς Γρηγοριάτης περί το 1977 ξεκινώντας κατά ένα τρόπο την συγγραφή ενός νοητού βιβλίου με σελίδες για ανθρώπινη αγάπη και θυσία που γράφτηκαν στη γη και ξεφυλλίζονται στον ουρανό από αγγέλους της ιεραποστολής. Η αρχή της συγγραφής έγινε όταν ο παπα-Κοσμάς σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα αφήνοντας την τελευταία του πνοή το 1989. Το βιβλίο το συνεχίζει φιλότιμα ο νυν Μητροπολίτης Μελέτιος. Αμφότεροι προέρχονται από την ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους, η οποία εξ αρχής ανέλαβε την ευθύνη του έργου, το οποίο συνεχίζει να στηρίζει παντοιοτρόπως, αποστέλλοντας κυρίως πατέρες της Μονής προς κάλυψη των ιεραποστολικών αναγκών.

Οι προνομιούχοι της δύσης αντιλαμβάνονται την ισότητα ως υποβάθμιση και δεν μπαίνουν στον κόπο να κρύψουν την υπεροψία τους. Απλά εκμεταλλεύονται. Τονίζουν ακόμα και στα επίσημα έγγραφα πως η Αφρική είναι τριτοκοσμική χώρα. Η εκκλησία λοιπόν με τις Ιεραποστολικές της προσπάθειες και την αγάπη της είναι η γροθιά στη λογική του κόσμου.

___________
Σοφία Χατζή

δείτε περισσότερες φωτογραφίες εδώ:

https://photos.app.goo.gl/deAhVXXcPcbnBeLf9

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΤΑΙΒΑΝ

Ο Αγ. Πορφύριος με έπεισε να έχω υπολογιστή. Τον φέραμε με το μουλάρι!

πηγή:apantaortodoxias

__________

Συναντήσαμε τον π. Ιωνά Μούρτο σε μια από τις σύντομες επισκέψεις του στα πάτρια εδάφη και μας μίλησε για την επιρροή του Οσίου στη ζωή του, για το ιεραποστολικό έργο στην Ταϊβάν και για την πρώτη εκκλησία εκεί.

Στη ζωή, παρουσιάζονται κάποτε κάποιες σπουδαίες ευκαιρίες, όπου ο άνθρωπος συναντιέται με το καλό του κόσμου. Η συνάντηση αυτή γίνεται μέσω ορισμένων ιδιαίτερων αδελφών. Ίσως να κατανοήσουμε πολύ αργότερα -ίσως όχι-, τον ρόλο που έπαιξαν στη ζωή μας οι εκλεκτοί αυτοί συνοδοιπόροι, που μας ώθησαν να τραβήξουμε τον δρόμο μας και να ζήσουμε τις εμπειρίες που ήταν ταγμένες στην προσωπική μας σωτηρία. Ο π. Ιωνάς Μούρτος, ήταν ένα νεαρό παλληκάρι που αναζητούσε το νόημα της ζωής, όταν πήγε στο Άγιο Όρος και συναπαντήθηκε με τον άγιο Πορφύριο. Σήμερα, είναι ένας ώριμος πια σε ηλικία ιερέας, που ζει σ’ έναν απαιτητικό ιεραποστολικά τόπο της Ασίας επί δεκαετίες. Τον συναντήσαμε στο σύντομο πέρασμά του από την Ελλάδα πριν επιστρέψει στη χώρα της διακονίας του και μας εμπιστεύτηκε τις σκέψεις και την εμπειρία του των τελευταίων ετών καθώς και την επιρροή του αγίου Πορφυρίου στο σχέδιο της ζωής του.

Πώς ήταν το ξεκίνημά σας στην ιεραποστολή; Ήταν κλίση;

Κοιτάξτε, η Εκκλησία με έστειλε. Τώρα, κλίση τι να σας πω… Το ήθελα κι εγώ ασφαλώς. Και σκέφτομαι ότι η ενασχόλησή μου από πολύ παλιά με τους υπολογιστές, ακόμη και στο άγιο Όρος, ίσως όλα αυτά και άλλα να οδήγησαν εκεί. Θυμάμαι στα Καυσοκαλύβια ο άγιος Πορφύριος με υποχρέωσε να έχω υπολογιστή. Τον φέραμε με το μουλάρι. Εγώ αντέδρασα στον γέροντα Πορφύριο λέγοντας «τι τα χρειαζόμαστε αυτά;» και εκείνος μου είπε: «Σιωπή, αυτό που σου λέω. Το χρειάζεσαι». Είχαμε λοιπόν το κομπιούτερ σε ένα μικρό τραπέζι, δίπλα μια λάμπα πετρελαίου, εγώ κοιμόμουν κάτω από το τραπέζι. Για να μάθω να τον χρησιμοποιώ, αγοράζαμε ένα περιοδικό στα αγγλικά για υπολογιστές, ερχόταν από την Αμερική με το ταχυδρομείο στο όνομα Πορφύριος Μπαϊρακτάρης και όχι στο δικό μου όνομα, για να με προστατεύσει από τις κακές γνώμες κάποιων μοναχών. Υπήρχαν πατέρες που αντιδρούσαν σε όλα αυτά. Τα θεωρούσαν νεωτερισμούς.

Ανοιχτό μυαλό ο άγιος…

Δεν είναι μόνο θέμα ανοιχτού μυαλού. Είναι θέμα ότι ήταν ένας αληθινός χριστιανός, ο οποίος βλέπει τα πάντα καλά, ότι όλα είναι για την αγάπη του Χριστού. Άλλωστε τίποτα δεν ανήκει στον διάβολο, όλα είναι του Χριστού και σε αυτόν τα αφήνουμε. Στον Ωρωπό θυμάμαι, όταν είχε αρχίσει να εκπέμπει και η Πειραϊκή Εκκλησία, έκανε πώς και πώς να βρει το σήμα… Είχε και ένα δικό του ραδιόφωνο και άκουγε τις θεολογικές εκπομπές και θυμάμαι μου έλεγε «μωρέ αν ήταν ο απόστολος Παύλος σήμερα, θα είχε ραδιόφωνο, θα ήταν δημοσιογράφος κλπ». Έτσι λοιπόν έμαθα και ασχολήθηκα πολύ με τους υπολογιστές και τώρα το χρειάζομαι αυτό όχι ως χόμπι, αλλά επειδή όντας μόνος στην Ταϊβάν δουλεύω με το ίντερνετ και αλλιώς δεν γίνεται… Απευθύνομαι σε 23.000.000 κατοίκους… Όταν σε ρίξουν στον Ωκεανό θα κολυμπήσεις θέλεις δε θέλεις…

Μιλήσατε στον άγιο Πορφύριο για την επιθυμία σας να κάνετε ιεραποστολή;

Όχι, δεν πρόφθασα. Παρόλο που μ’ έκανε μεγαλόσχημο ο ίδιος, δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα βρισκόμουν στην Ασία. Μετά το θάνατο του αγίου, επισκέφθηκα την μονή Γρηγορίου όπου ο αείμνηστος γέροντας Καψάνης, μου πρότεινε να πάω στην Ταιβάν, γιατί το είχε ζητήσει ο τότε μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ, διότι στην Κίνα δεν επιτρεπόταν να πάω ως ιερέας. Η Ταϊβάν είναι δημοκρατική χώρα, όπως εδώ, δεν έχει κανένα πρόβλημα να υποδεχθεί έναν ιερέα αρκεί να είναι νόμιμος. Επίσης απαγορεύεται να φέρεις γενειάδα. Αρχικά αναγνωριστήκαμε ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός, «Εκκλησία της Ταϊβάν», όπως είναι πάρα πολλές άλλες εκκλησίες εκεί. Ωστόσο, έπρεπε να αγοράσουμε ένα μικρό διαμέρισμα, πήγαμε με όλα τα νόμιμα έγγραφα στο δικαστήριο και έτσι αναγνωρίστηκε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ταϊβάν.

Πριν από σας δεν είχαν πάει ορθόδοξοι στην Ταιβάν;

Όχι, δεν είχαν πάει άλλοι. Εγώ με τη χάρη του Θεού ξεκίνησα την Εκκλησία. Οι καθολικοί ωστόσο βρίσκονται στην χώρα κάπου 300 χρόνια και διάφορες ομάδες προτεσταντών κάνουν προσηλυτισμό, εδώ και 150 χρόνια. Οι ορθόδοξοι στην Ταϊβάν με ρωτούν: «καλά εσείς οι ορθόδοξοι γιατί δεν ήρθατε νωρίτερα;» Αυτό είναι σαν ένα μαχαίρι στην καρδιά μου. Τώρα έχουμε γίνει γνωστοί στη χώρα, ξέρουν τουλάχιστον ότι υπάρχουμε. Μαζεύονται πιστοί, τρώμε μετά από κάθε θεία λειτουργία. Μαγειρεύω από τις 5.30 η ώρα το πρωί, αλλά φέρνουν και κάποιες γυναίκες φαγητά ή σαλάτες και γευματίζουμε. Όταν φεύγει ο κόσμος μαζεύουμε τις καρέκλες, βάζουμε 2 τραπέζια, πάνω το κομπιούτερ και δουλεύουμε.

Στη θεία λειτουργία πόσοι άνθρωποι έρχονται;

Συνήθως έρχονται 20-30 άτομα και μερικές φορές πολύ περισσότεροι, διότι μας επισκέπτονται φοιτητές από διάφορα πανεπιστήμια ή σχολεία και κάνουν εργασία γραπτή για το τι είδαν, παίρνουν φωτογραφίες κλπ. Και μετά το φαγητό καθόμαστε και συζητάμε για τις απορίες που έχουν. Υπάρχει και on line μετάδοση της λειτουργίας.

Η επαφή μας με την τεχνολογία είναι απαραίτητη. Αλλιώς, ούτε με τα παιδιά μας δεν θα μπορούμε να συνομιλήσουμε

Σίγουρα θα έχουν πολλές απορίες να λύσουν. Πώς είναι ο δικός τους πολιτισμός; Πού πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι; Με άλλα λόγια, πού πήγατε;

Ο πολιτισμός τους είναι τελείως διαφορετικός από τον δικό μας. Στον κινέζικο πολιτισμό δεν υπάρχει η έννοια του προσώπου. Έτσι είναι δύσκολη η προσέγγιση με τον δικό μας τρόπο. Η Ταϊβάν είναι κέντρο τεχνολογίας, βιοτεχνολογίας κλπ, πολύ μπροστά από την Ελλάδα. Βέβαια -δεν μπορείτε να φανταστείτε τι παράγει η χώρα-, έχουν πολύ αναπτυγμένη οικονομία. Ξέρετε, Ιεραποστολή είναι καταρχήν να έρθεις σε διάλογο με άλλους πολιτισμούς, με άλλους ανθρώπους. Αλλιώς προσεγγίζεται η Αφρική, αλλιώς μια μη αφρικάνικη χώρα. Στο τέλος η Εκκλησία καλείται να δώσει τις ιδέες της, την πίστη της. Ίσως δεν έχουμε μάθει ακόμα να κάνουμε ιεραποστολή σε χώρες πιο αναπτυγμένες από τη δική μας. Πρέπει όμως να το μάθουμε και να το κάνουμε. Η επαφή μας με την τεχνολογία λχ είναι απαραίτητη. Ούτε με τα παιδιά μας θα μπορούμε να συνομιλήσουμε αλλιώς. Δεν πρέπει να κλεινόμαστε φανατικά στον εαυτό μας δήθεν ότι τα ξέρουμε όλα.

«Ο φανατισμός είναι το άλλο πρόσωπο της αθεΐας. Πρέπει να διαλεγόμεθα, αυτό είναι ιεραποστολή»

Μην ξεχνάτε ότι ο φανατισμός είναι το άλλο πρόσωπο της αθεΐας. Καλύπτουμε με την άγνοια και τον φανατισμό την απουσία πραγματικής πίστεως. Άρα λοιπόν πρέπει να διαλεγόμεθα, αυτό είναι ιεραποστολή. Ο πολιτισμός της χώρας τώρα είναι κινεζικός, αλλά επειδή η Ταϊβάν είναι ένα πέρασμα ιδεών έχει έντονα στοιχεία από τον αμερικανικό, δυτικό πολιτισμό. Η θρησκεία των ανθρώπων εκεί είναι ένα μείγμα, αλλά τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο. Υπάρχει μια σχετικότητα στο τι πιστεύουν, υπάρχει ένα “περίπου”, δεν υπάρχει ένα ναι ή ένα όχι. Η ακρίβεια θα λέγαμε δεν είναι αρετή στον ανατολίτικο αυτό πολιτισμό. Υπάρχει ο βουδισμός, ο ταοϊσμός, οι τοπικές θεότητες, όλα μαζί. Υπάρχει και αθεϊσμός όχι όμως με την αυστηρή έννοια που τη χρησιμοποιούμε εμείς στη Δύση. Οι πιστοί επίσης επενδύουν πολύ στην έννοια της μαντείας όταν πηγαίνουν στους ναούς. Γι΄ αυτό πηγαίνουν κυρίως στο ναό, για να αντλήσουν πληροφορίες για τη ζωή τους. Για να ξέρουν τι θα κάνουν στη ζωή τους, τι επιλογές έχουν. Υπάρχει επίσης η μέριμνα για τους νεκρούς. Κάνουν θυσίες όταν πεθαίνει κάποιος. Όπως σε αυτή τη ζωή ο άνθρωπος χρειάζεται χρήματα έτσι χρειάζεται και στην άλλη. Στον μήνα των φαντασμάτων λχ καίνε σε βαρέλια ένα σωρό πράγματα για να φύγουν τα κακά πνεύματα, τα οποία στη συνέχεια επιστρέφουν και πάει λέγοντας. Η Εκκλησία πρέπει να μεταφράσει τις έννοιές της και να δώσει σε αυτούς τους ανθρώπους την ορθόδοξη θεολογία με τρόπο που να μπορούν να την καταλάβουν.

«Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν άγνοια και μπέρδεμα αρκετό σε σχέση με την πίστη»

Συνήθως μιλάμε για ιεραποστολές σε χώρες όπου χρειάζονται οικονομική βοήθεια. Εσείς όμως εκεί είστε ο φτωχός.

Μα ναι βέβαια, εγώ είμαι ο φτωχός εκεί. Να σκεφτείτε ότι το διαμέρισμα-ναό μας το εξοικονόμησε με ένα θαυμαστό τρόπο ο σύλλογος «Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» από τη Θεσσαλονίκη και έτσι φυτεύτηκε η Εκκλησία της Ταϊβάν. Υπήρξαν δυσκολίες ειδικά για την υποχρεωτική αγορά του διαμερίσματος και μάλιστα παρατάθηκε διά θαύματος η παραμονή μου στη χώρα έως ότου βρεθούν τα χρήματα γι΄ αυτό. Έχουμε βέβαια μόνο ένα διαμέρισμα-ναό αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα, 90 τμ στον 4^ο όροφο για όλους τους πιστούς της χώρας.

Θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε όσα ζείτε εκεί με την κατάσταση του χριστιανισμού στην Ελλάδα σήμερα;

Κοιτάξτε στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει άγνοια και μπέρδεμα αρκετό σε σχέση με την πίστη. Δεν είναι ότι φταίει η ευμάρεια, άλλωστε τα τελευταία χρόνια χάθηκε κι αυτή. Στην Ταϊβάν υπάρχει ευμάρεια αλλά τα προβλήματα είναι άλλα. Εγώ δεν κρίνω τον πολιτισμό τους. Προσπαθώ να περάσω το ευαγγελικό μήνυμα όχι γιατί είμαι επαγγελματίας παπάς αλλά επειδή μετά από πολύ διάβασμα και πολύ αγώνα ανακάλυψα ότι ο χριστιανισμός και η ορθοδοξία είναι η αληθινή θρησκεία. Και επειδή η πίστη μου έρχεται κάθε μέρα αντιμέτωπη με μια κρίση προσπαθώ να την ζωντανεύω και έτσι να την περάσω και σε άλλους ανθρώπους αν το επιθυμούν. Και βέβαια μιλώντας τους αναλυτικά για το μυστήριο της θείας ευχαριστίας, όπου ενωνόμαστε οι άνθρωποι με τον Θεό. Οι άνθρωποι χαίρονται πολύ με όσα μαθαίνουν για την θεία ευχαριστία και την ενότητα των ανθρώπων ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου, ζωντανών και κεκοιμημένων. Συγκινούνται μάλιστα ιδιαιτέρως με την προσευχή μας για τους νεκρούς, η οποία γίνεται σε κάθε θεία λειτουργία. Τελικά αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι η θεολογία να βγαίνει μέσα από την θεία ευχαριστία.

«Ταυτίζεσαι»

Ο αγώνας του πατρός Ιωνά γι’ αυτό τον λαό που πιστεύει σε είδωλα μας θυμίζει τα λόγια του μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα, ο οποίος αναφερόμενος στο πώς οφείλουμε ν’ αντιμετωπίζουμε τους αδελφούς που βρίσκονται μακριά από τον Θεό: «Ταυτίζεσαι με όλη την ανθρωπότητα στην πτώση της, νιώθεις συμπάθεια προς όλους εκείνους που σαν εσένα είναι αμαρτωλοί και έτσι τους αγαπάς όλους, όχι συναισθηματικά αλλά υπαρξιακά, όχι υποχρεωμένος λόγω κάποιας ηθικής επιταγής, αλλά συμμετέχοντας στην δική τους ύπαρξη, στον χωρισμό τους από τον Θεό, στον θάνατό τους…».

__________

Σοφία Χατζή

δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 27.03.2019

Θεανώ, η μητέρα των Κογκολέζων!

δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 14.02.2018

Υπάρχουν άνθρωποι στην ιστορία του κόσμου, που ζουν χωρίς δισταγμούς. Έτσι όταν προτείνει ο Χριστός στους μαθητές Του να περιμαζέψουν τον ξένο, η κ. Θεανώ Μουσδελεκίδου από την Έδεσσα, ενενηντάχρονη γερόντισσα σήμερα, δεν περιμάζεψε απλά τον Ξένο, αλλά πήγε η ίδια να τον συναντήσει. Πήρε την απόφαση πριν από τριάντα χρόνια να ταξιδέψει σε Ιεραποστολικό κλιμάκιο της Αφρικής, το οποίο είχε επανδρώσει με ελάχιστους συνεργάτες ένας ιερομόναχος από τη Μονή Γρηγορίου, ο παπα-Κοσμάς. Η κ. Θεανώ, μετά τον θάνατο του συζύγου της αφιέρωσε τον εαυτό της στη βοήθεια των Ιεραποστόλων να γνωρίσουν την Ορθοδοξία στους Κονγκολέζους Ιθαγενείς.

«Εγώ κόρη μου, στην Ελλάδα εργαζόμουν στο μπακάλικο του συζύγου μου και άλλες σπουδές δεν είχα κάνει. Όμως πήγαινα στην Εκκλησία και την αγαπούσα. Όταν συγχωρέθηκε ο μακαρίτης ο άντρας μου ήρθε στην πόλη μας ο μακαριστός παπα-Κοσμάς και μας μίλησε για τους Αφρικανούς, τη φτώχεια τους, τις βαπτίσεις που τελούσε στα ποτάμια... Μας είπε για το πέτρινο σχολείο που τους έχτιζε για να γίνουν τα παιδιά τους άνθρωποι μορφωμένοι, να προοδεύσει ο λαός τους. ‘Οταν τον πλησίασα να πάρω την ευχή του με κοίταξε με προσοχή και μου είπε σταθερά “Έλα κάτω να μας γνωρίσεις, σε χρειάζομαι συνεργάτιδα!”. Εμένα, δεν μου έδωσε ο Θεός παιδιά και δεν είχα υποχρεώσεις».

Απαρνήθηκε τη βολική ζωή της Δύσης κι έφυγε για το ωραίο ταξίδι. Οι ιθαγενείς στη μακρινή πόλη Κολουέζι, που βρίσκεται στο νότιο Κονγκό, την καλοδέχτηκαν. Όταν πρωτοπήγε στο κλιμάκιο της προσέφεραν λουλούδια και της τραγουδούσαν στα Σουαχίλι το καλώς όρισες. Ένα αφρικανόπουλο την πρωτοείπε «μάμα», που σημαίνει στη γλώσσα του «μητέρα». Από τότε, όπως συγκινημένη μας αναφέρει, όλα τα παιδιά, αλλά και οι μεγαλύτεροι θα την αποκαλούσαν «μάμα» κι έτσι έγινε η μητέρα όλων, κι ενώ δεν απέκτησε δικά της παιδιά, θα γινόταν η μητέρα της Ιεραποστολής.

Ανάμεσα σε άλλα καθήκοντα, φρόντιζε τα μικρά του οικοτροφείου, που πριν έρθουν στο κλιμάκιο ζούσαν τρώγοντας μια φορά στις δύο ή τρεις μέρες ελάχιστο «μπουκάρι», δηλαδή καλαμποκάλευρο μαγειρεμένο με νερό κι αυτό αποτελούσε την μοναδική τροφή τους. Πολλά δεν είχαν γονείς και άλλα δεν μπορούσαν να τα συντηρήσουν οι φτωχές οικογένειές τους. Δεν είχαν ελπίδα να ζήσουν μια καλύτερη ζωή, έστω κι αν επιβίωναν.

Η ανατολή του ήλιου τούς έβρισκε μαζί στην εκκλησία του αγ. Γεωργίου με τα παιδιά του οικοτροφείου να ψάλλουν στα Σουαχίλι και στα Ελληνικά τον όρθρο, στη συνέχεια εκείνη ετοίμαζε σε καζάνι το γάλα τους ή το τσάι στις ημέρες της νηστείας. Το συνόδευε με ψωμάκια κι αυτό αποτελούσε το πλούσιο πρωινό. Αργότερα θα τα ξεπροβόδιζε ως το σχολείο της «Μισσιόνας» που το ονόμαζαν «Φως Χριστού».

Φρόντιζε να είναι καθαρά ντυμένα με το μπλε παντελονάκι και το άσπρο πουκάμισο, στολή με την οποία πήγαιναν τα παιδιά στο σχολείο τους και στέκονταν να πουν στη γραμμή το «Πάτερ ημών» και τον εθνικό ύμνο της πατρίδας τους και τέλος έμπαιναν στις τάξεις.

Η ίδια αναρωτιέται:

«Μυστήριο, πώς μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα βοηθούσε μια αχανή χώρα όπως το Κονγκό. Μας έστελναν οι Έλληνες που μάθαιναν για την ιεραποστολική μας προσπάθεια, ρούχα, παπούτσια, τρόφιμα, τα ξεδιαλέγαμε και ντύναμε τα ρακένδυτα παιδιά μας. Έστελναν φάρμακα και όταν αρρώσταιναν από την ελονοσία τα περιέθαλπε η μοναχή Ξένη που ήταν νοσοκόμα σ’ ένα μικρό ιατρείο-παράπηγμα. Να ήξερες πόσες φορές μάς χτύπησε κι εμάς η ελονοσία! Αφού όμως ο Θεός είναι διαρκώς παρών δεν ανησυχούσα. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».

Εντωμεταξύ, η «μάμα» Θεανώ συγκέντρωνε τις γυναίκες στην αυλή της «Μισσιόνας» και τους δίδασκε πώς να φροντίζουν το σπιτικό τους ακόμη κι αν αυτό ήταν μια αχυροκαλύβα. Τις δυνάμωνε στην πίστη διηγούμενη βίους αγίων.

Έτσι οι γυναίκες αυτές, που άλλοτε κατέφευγαν σαν αλλοπαρμένες στους μάγους της φυλής για να λύσουν τα βάσανά τους, τώρα κάθονταν ειρηνικά και άκουγαν τον παρηγορητικό λόγο μιας μάνας που αφοσιώθηκε από αγάπη στον αναγκεμένο λαό τους.

Η ζωή επιφυλάσσει μυστήρια και εκπλήξεις. Έτσι ο παπα-Κοσμάς, που την ενέπνευσε προσκαλώντας την στην Αφρική, σκοτώθηκε το 1989 σε αυτοκινητιστικό ατύχημα στους επικίνδυνους δρόμους της επαρχίας του Κονγκό. Μάρτυρας, άγιος στη συνείδηση των εκεί χριστιανών άφησε την τελευταία του πνοή στο Ιεραποστολικό μετερίζι βυθίζοντας όλους στη θλίψη. Τον έθαψαν με τιμές και παρευρέθηκαν μαζί με εκατοντάδες ντόπιους και οι άρχοντες της πόλης. Ο τάφος του θα αποτελέσει λαικό προσκύνημα.

Πέρασαν σχεδόν τριάντα χρόνια από τότε και η «μάμα» Θεανώ διακονεί ακόμη στην εσχατιά της γης, απ’ όπου μπορεί ν’ατενίζει τον Σταυρό του Νότου, τον αστερισμό που εμφανίζεται στον ουρανό στις χώρες κάτω από τον Ισημερινό.

Ηλικιωμένη τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν χάνει το χιούμορ της: «Ευτυχώς που εδώ στο Κονγκό είναι ίσιωμα και μπορώ να περπατώ»... Δεν ξεχνά για πολύ τον αγώνα της και φανερώνει τον καημό της:

«Πολύ λυπάμαι τους φυλακισμένους κόρη μου - δεν έχουν φαγητό και είναι αδύνατοι και εγκαταλειμμένοι- αγοράζουμε σαπούνια, λίγο κρέας, αλεύρι και τους τα προσφέρουμε. Όσο βαστούν τα πόδια μου θα πηγαίνω, με περιμένουν. ΄Εχω και μια υποχρέωση ακόμη, ν’ ανάβω κάθε βράδυ το καντηλάκι στο τάφο του παπα-Κοσμά. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».

Ηρωική μορφή η «μάμα» Θεανώ, δίνει μάχες ως γνήσια μητέρα, δίχως να φοβάται αν θα νικηθεί ή θα νικήσει στον σκληρό τόπο. Αναζήτησε μόνο τον δρόμο της ενεργής αγάπης και τον βρήκε.

________________

Σοφία Χατζή

Ανθίζει ο Χριστιανισμός στην Κίνα παρά τις διώξεις

πηγή:.orthodoxianewsagency

Η μεγάλη οικονομική ανάπτυξη στην Κίνα σε συνδυασμό με την έλευση στην χώρα ολοένα και περισσοτέρων ανθρώπων από την Δύση, προκειμένου να εργαστούν, έχει ως αποτέλεσμα την ραγδαία αύξηση των Χριστιανών. Στοιχεία που δίνονται στη δημοσιότητα από τον ΟΗΕ προβλέπουν ότι μέχρι το 2030 η Κίνα θα έχει τον μεγαλύτερο αριθμητικά  Χριστιανικό πληθυσμό σε όλο τον κόσμο.
Το γεγονός αυτός έχει προκαλέσει την έντονη νευρικότητα του καθεστώτος το οποίο με κάθε τρόπο προσπαθεί να αποτρέψει την εξέλιξη αυτή. Όπως υπογραμμίζει άρθρο του washingtonexaminer.com από το 2012 που ανέλαβε την προεδρία της χώρας ο Σι Τζινπίνγκ, έχει ξεκινήσει μια βίαιη εκστρατεία ώστε να ελεγχθεί η θρησκευτική ζωή στην Κίνα, και κυρίως των Χριστιανών. Κι αν τα επίσημα στοιχεία είναι ακριβή, οι ειδικοί θεωρούν ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή 60 εκατ. Χριστιανοί στην Κίνα. Εξ αυτών, μόλις το ένα τρίτο μπορούν να εκκλησιάζονται σε ναούς, και τα δύο τρίτα παρακολουθούν τις λειτουργίες σε υπόγεια.
Οι ουσιαστικά υπόκεινται στον έλεγχο του κράτος, και είναι υποχρεωμένες να έχουν σύστημα ηλεκτρονικής παρακολούθησης. Οι Ιερείς απαγορεύονται να επικρίνουν την κυβέρνηση, ενώ τα κηρύγματα δεν μπορούν να παρεκκλίνουν από εγκεκριμένα από το καθεστώς θέματα.
Τα τελευταία Χριστούγεννα σημειώθηκαν τα περισσότερα επεισόδια εναντίον Χριστιανών της τελευταίας δεκαετίας.  Οι αρχές έκλεισαν εκκλησίες, αλλά και σπίτια τα οποία λειτουργούσαν μυστικά ως χώροι λατρείας και δεκάδες πιστοί φυλακίστηκαν.

Ταϊβάν, μέ τήν Πελαγία Γιού -- Στά σύνορα τής Κίνας...

πηγή:kivotoshelp

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ...

Πελαγία  Γιού - ΝΕΩΤΕΡΑ  ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΪΒΑΝ...

Πελαγία Γιού, μιά Ταϊβανέζα Ορθόδοξη Χριστιανή πού κλαίει γιά τούς ειδωλολάτρες συμπατριώτες της γιατί δεν είναι Χριστιανοί !

Εμείς, πού είμαστε, όπως είμαστε, Χριστιανοί,  γιά ποιούς άλλους κλαίμε;

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ  ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΝΕΑ !

Πραγματικά ανέλπιστη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πρόσφατη δωρεά των  211.000 €  ( διακοσίων έντεκα χιλιάδων ευρώ) που αφειδώλευτα προσέφερε στον Ιεραποστολικό μας Σύνδεσμο ευσεβής δωρήτρια από την Αθήνα για την Ιεραποστολή της Ταϊβάν, όπου επί σειρά ετών αγωνίζεται ο προσφιλής μας, ζηλωτής Ιεραπόστολος Αρχιμανδρίτης π. Ιωνάς Μούρτος.
Η ενέργεια αυτή υπήρξε αναμφίβολα δώρο Θεού. Κάτι που φάνταζε ανέφικτο για τα σημερινά δεδομένα, γίνεται πλέον πραγματικότητα. Πέντε χρόνια τώρα ο π. Ιωνάς δέεται, προσεύχεται και προσμένει να αποκτήσει επιτέλους η Εκκλησία μας στην Ταϊβάν έναν αξιοπρεπή Ι. Ναό! 
Στις 15 Ιουλίου 2014 ε.ε., ο Ιεραποστολικός μας Σύνδεσμος απέστειλε όλη τη χρηματική βοήθεια στον π. Ιωνά, ο οποίος σύντομα θα προβεί στη διαδικασία εύρεσης οικοπέδου και στην έκδοση σχετικών αδειών. Είθε ο Ουράνιος Πατέρας μας να αναδείξει και άλλους δωρητές, ώστε να συγκεντρωθεί και το υπόλοιπο ποσό που απαιτείται για την ανέγερση του Ιερού Ναού.
Η χαρά και συγκίνηση του π. Ιωνά και των Κινέζων συνεργατών του δεν περιγράφονται. Δοξάζουν και ξαναδοξάζουν τον Κύριό μας για το θαύμα αυτό.
Οι εκκλήσεις και οι προσευχές τους, έτσι όπως τις εξέφρασαν με τις πρόσφατες επιστολές τους, που παρατίθενται στη συνέχεια, εισακούσθηκαν και το όνειρο της απόκτησης ενός Ι. Ναού στην Ταϊβάν λαμβάνει πλέον σάρκα και οστά.

-----------------------------------

"ΘΕΕ  ΜΟΥ, ΧΑΡΙΣΕ  ΚΑΙ Σ΄ ΕΜΑΣ  ΜΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ "

ΤΑ  ΠΡΟΗΓΗΘΕΝΤΑ...

Επιστολή Πελαγιάς Yu
9 Φεβρουαρίου 2014, τελευταία μέρα διαμονής μου στην Ελλάδα. Ο καιρός είναι βροχερός. Ως συνήθως, πήγα στην Εκκλησία για τη Θεία Λειτουργία και μετά με προσκάλεσαν να μοιραστώ μαζί τους τις εμπειρίες μου από την Ιεραποστολή στην Ταϊβάν.
Τι μπορεί, όμως, να είναι στο μυαλό μου η Ιεραποστολή στην Ταϊβάν, όταν δεν έχουμε καν ένα αξιοπρεπές κτίριο για Ιερό Ναό, μιά Εκκλησία;
Δεν ξέρω τι να μοιραστώ πράγματι με τους αγαπημένους μου Έλληνες. Το μυαλό μου είναι άδειο και δεν ξέρω τι να πω. Αυτό το πρόβλημα που αφορά την Εκκλησία μας λοιπόν, μοιράστηκα με τους αγαπητούς μου αδελφούς και αδελφές.





Ο  π.Ιωνάς τελώντας  τήν Θεία Λειτουργία μέσα σ΄ έναν χώρο πού τίποτα δέν θυμίζει από τούς δικούς μας λαμπροφορεμένους Ναούς...



Μετά τη Θεία Λειτουργία κάποιος με ρώτησε, αν ήξερα ότι ο καιρός έγινε ηλιόλουστος. Εγώ απάντησα: «Ναι, το ξέρω. Είδα τα φώτα να λάμπουν κάτω από τα παράθυρα και ήξερα ότι έξω έχει ένα μπλε ουρανό.
Η Εκκλησία μας, όμως, στην Ταϊβάν βρίσκεται σε ένα μεγάλο κτίριο. Είμαστε στον 4ο όροφο και η οροφή μας είναι στο πάτωμα του 5ου ορόφου, και, στη συνέχεια, ο 6ος όροφος, ο 7ος όροφος, ο 8ος όροφος κ.ο.κ.».
Μερικοί άνθρωποι αρχίζουν να γελούν, γιατί νόμιζαν ότι αστειευόμουν. Εγώ στην πραγματικότητα δεν αστειευόμουν, και συνέχισα να μετρώ τον 9ο όροφο, 10ο όροφο, 11ο όροφο, 12ο όροφο, 13ο όροφο, 14ο όροφο… «Που είναι ο μπλε ουρανός μας;»
Μερικοί άνθρωποι αρχίζουν να κλαίνε. Θέλω να κλάψω κι εγώ, αλλά δεν θα κλάψω, γιατί μέσα στα μάτια του ελληνικού λαού βλέπω τον γαλάζιο ουρανό της Ελλάδας. Εύχομαι ο λαός μου να μπορεί να διακρίνει στο μέλλον το γαλάζιο του ουρανού της Ταϊβάν μέσα από την Εκκλησία μας.
«Στην Ταϊβάν, στις Ιερές Ακολουθίες πρέπει να χρησιμοποιούμε με μεγάλη προσοχή το θυμίαμα και τα κεριά, γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο να εντοπίσουν τον καπνό οι συναγερμοί καπνού και να τεθούν σε λειτουργία».
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να δακρύζουν. Θέλω να κλάψω, αλλά δεν θα κλάψω, γιατί από τη μύτη του ελληνικού λαού, που οσφραίνεται στην Ελλάδα τα όμορφα θυμιάματα, εύχομαι κι ο λαός μου να μπορούσε να μυρίσει… αλλά δεν τολμώ να το ονειρευτώ.
«Στην Ταϊβάν προσπαθούμε να τελέσουμε τη Θεία Λειτουργία αθόρυβα και ήσυχα προς δόξαν Θεού και το περπάτημά μας στην Εκκλησία πρέπει να είναι ήρεμο σαν του κλέφτη. Αλλά στην Ελλάδα είδα και άκουσα τα παιδιά να διαβάζουν το Πάτερ Ημών με δυνατή φωνή. Μπορούμε εμείς στην Ταϊβάν να δοξολογούμε τον Θεό φωνάζοντας με χαρούμενη φωνή;» Η απάντηση είναι όχι, γιατί οι γείτονες θα καλέσουν την αστυνομία.
Κάποιοι άνθρωποι γελούν και τους διευκρινίζω ότι στην Ταϊβάν οι γείτονες και οι Αρχές δεν είναι Ορθόδοξοι.
Δεν θα γελάσω, αλλά θέλω να κλάψω, καθώς αυτό το γεγονός συμβαίνει πράγματι στην Εκκλησία μας στη μη Ορθόδοξη χώρα της Ταϊβάν κατά τη μεγάλη εορτή του Πάσχα. Εγώ θα συγκρατήσω τα δάκρυά μου και θα προσπαθήσω να μην κλάψω, γιατί μέσα από τα στόματά σας μπορώ να ακούσω εγκώμια, αλλά για τον λαό μου δεν τολμώ καν να ευχηθώ και να ονειρευτώ… Μόνο ο Κύριος ας ελεήσει και ας συγχωρήσει εμένα την αμαρτωλή εγωίστρια που τα γεύομαι όλα μόνη…
Εύχομαι μία μέρα να αποκτήσουμε μία μικρή Ορθόδοξη Εκκλησία και μέσα σ’ αυτήν να διαθέτουμε πραγματικές αγιογραφημένες εικόνες, αντί των τυπωμένων χαμηλής ποιότητας εικόνων.
Εύχομαι μία μέρα ο ελληνικός λαός να μπορεί μέσα από τα μάτια μας να δει στον ίδιο μπλε ουρανό τη Βασιλεία του Θεού από τα παράθυρα κοντά στον θόλο του Παντοκράτορα.
Εύχομαι μία μέρα να μπορούμε να κρατήσουμε στα χέρια μας κεριά αφιερωμένα στον Θεό, χωρίς να φοβόμαστε μην τυχόν τεθούν σε λειτουργία οι συναγερμοί καπνού.
Μακάρι να μπορούσα να μείνω περισσότερο στην Ελλάδα, την όμορφη αυτή χώρα και τον όμορφο γεμάτο αγάπη λαό της, «τον χιτώνά σου λαβείν, άφες αυτώ και το ιμάτιον» (Ματθ. 5,40).
Έτσι, παρόλο που υποσχέθηκα να επισκεφθώ πολλούς Ι. Ναούς και Μοναστήρια, εγώ δεν θα πάω, γιατί πρέπει να επιστρέψω πίσω στη χώρα μου για την Ιεραποστολή. Και όλους αυτούς τους ανθρώπους που με βοήθησαν, θα ήθελα να τους ευχαριστήσω, αλλά δεν έχω την ευκαιρία να εκφράσω σε όλους την ευγνωμοσύνη μου για τα δάκρυα που χύνουν μαζί μου και για τις τόσο πολλές προσευχές τους για την Εκκλησία μας. Θα ήθελα πραγματικά να σας αγκαλιάσω και να σας φιλήσω. Συγχωρέστε με την αμαρτωλή, γιατί η προσευχή και η βοήθειά σας θα με κρατήσουν ισχυρή και θα σας είμαι πάντοτε ευγνώμων και πάντα θα θυμάμαι την Ελληνική Οικογένειά μου.
Πιστεύω ότι από εδώ και στο εξής, κανείς δεν θα γελάει για την Ελλάδα, γιατί μπορεί να είναι φτωχή και γυμνή, αλλά δεν είναι προς λύπηση, γιατί είναι γεμάτη από την αγάπη και τη δόξα του Θεού. Είναι μία μικρή χώρα, αλλά λάμπει!
Από όλο τον κόσμο, η Ελλάδα είναι το κέντρο της αγάπης του Θεού και ποτέ να μη νιώσετε ντροπή. Σε αγαπώ πατρίδα μου Ελλάδα. «Και εξαλείψει απ αὐτῶν ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος ουκ έσται έτι, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος ουκ έσται έτι· ότι τα πρώτα απήλθον» (Αποκ. 21,4).
Η επιστολή αυτή αφιερώνεται στην Ελληνική μου Οικογένεια, τον Σώζοντα και τη Μακρίνα, και σε όλες τις οικογένειες που με μεταχειρίζονται, αν και ανάξιο πρόσωπο, με καλοσύνη, ανιδιοτέλεια και γενναιοδωρία, φροντίζοντας για μένα με αληθινή αγάπη, και στους ανθρώπους που στηρίζουν την Ιεραποστολή μας.
Η ανάξια αδελφή σας
Πελαγία Yu
---------------------------------------
Ταϊβάν
Στην Iεραποστολή έδώ στην Ταϊβάν μερικές φορές χρειάζεται νά κάνουμε πολλά πράγματα, πού μερικά είναι δύσκολο και νά τά φανταστείτε…
Ενδεικτικά αναφέρω ότι ανανεώνουμε τους διαφόρους διαδικτυακούς τόπους πού έχουμε, εμπλουτίζοντας τους με βίντεο, κείμενα καί μεταφράσεις, καί ετοιμάζουμε τό περιοδικό του μήνα. "Ολα αυτά τά μικρά πράγματα, τά κάνουμε γιά τήν αγάπη του Θεού καί των ανθρώπων καί φυσικά κερδίζουμε πνευματικά. Όλα όσα γίνονται με τό πνεύμα αυτό, μας συνδέουν μέ τόν Θεόκαί μεταξύ μας διότι είμαστε σαν ενα σώμα.  
Θυμάμαι πρίν μερικά χρόνια, πού ό π. Ίωνάς προσπαθούσε νά φτιάξει ενα βίντεο σχετικά μέ τό πρόσφορο καί τήν προσκομιδή. Οι συμπατριώτες μου έδώ στην Ταϊβάν δέν έχουν δει ποτέ τήν προσκομιδή, δέν ξέρουν τί είναι, καί ασφαλώς είναι πολύ σημαντικό νά τους εξηγήσουμε τήν βαθειά σημασία της. "Ετσι διαλέξαμε μία κατανυκτική εικόνα της Άκρας Ταπείνωσης τού Χριστού μας, τήν κολλήσαμε στον τοίχο, βάλαμε ενα μικρό τραπεζάκι καιφυσικά ενα πρόσφορο. 
Ό π. Ίωνάς τελούσε τήν προσκομιδή στά Αγγλικά κι εγώ, τήν ώρα πού τραβούσα τό βίντεο, επεξηγούσα τά τελούμενα στά Κινέζικα, ώστε νά αντιλαμβάνεται κι ό κόσμος όσα θά έβλεπε. Μέ πολύ κόπο αλλά καί μεγάλη χαρά τά καταφέραμε !
Στην ιεραποστολή όλα είναι δύσκολα, αλλά δεν τά παρατάμε.
Θυμάμαι πού πήγαμε σε ενα μεγάλο Προτεσταντικό Οργανισμό (ό οποίος διαθέτει καί Ραδιοφωνικό σταθμό ), στον οποίο μας προσκάλεσε ένας πάστορας πού είχε εντυπωσιαστεί, όταν σέ κάποια συνάντηση μας άκουσε γιά τήν Όρθόδοξη Θεολογία, καί ήθελε νά μας συστήσει στον διευ­θυντή του Σταθμού.
Αφού μας ξενάγησε στους χώρους του Όργανισμού, κατόπιν μας παρουσίασε στον διευθυντή του, ό οποίος άρχισε νά μας λέει ότι εσείς οί Ορθόδοξοι προσκυνάτε τά είδωλα, εννοώντας τίς ιερές εικόνες. Στην συνέχεια μέ εντονότερο τόνο, μας έλεγε γιά τήν Εκκλησία, τήν Βίβλο κ.τ.λ. 
Τόν ρωτήσαμε, νά μας πει ποιός άραγε αποφάσισε ποιά βιβλία θά αποτελούν τήν Άγία Γραφή ;
Δέν ήξερε!
Τού είπαμε: «Οι Οικουμενικές Σύνοδοι της Εκκλησίας πούαπαρτίζονταν απο Επίσκοπους, που έλαβαν όλες τίς σχετικές αποφάσεις».
Ακούγοντας τήν λέξη Επίσκοπος, αγρίεψε καί μας έδιωξε...
Οί Προτεστάντες εδώ δέν έχουν επισκόπους καί ιερείς, άλλα έχουν πάστορες. Δέν ξέρουν τί είναι ή θεία Λειτουργία καί τε­λούν κάτι σάν λειτουργία, πού γι' αυτούς είναι μία ανάμνηση μόνο τού θανάτου τού Χριστού. Κι αυτό όχι κάθε Κυριακή, αλλά, άλλοι τήν τελούν μία φορά τόν μήνα καί άλλοι άνά δύο ή τρεις μήνες...
"Οταν ό π. Ίωνάς ρώτησε κάποιους πάστορες, ποιος κανονίζει τόν χρόνο τέλεσης της λειτουργίας, έστεκαν αμήχανοι, λέγοντας ότι ακολουθούμε αυτό πού βρήκαμε άπό τόν προηγούμενο πάστορα καί τό έχουμε σάν Παράδοση.
  -«Μά εσείς δέν παραδέχεστε Παράδοση», τους λέει ό π. Ίωνάς. «Πώς σέ ενα τέτοιο σοβαρό θέμα εδώ τήν παραδέχεστε;»
Δέν ήξεραν τί νά πουν. Άπλα απάντησαν «Δέν τό έχουμε σκεφτεί»...Τά πρώτα χρόνια πού ήρθε ό π. Ίωνάς, οί άνθρωποι δέν ήξεραν τί είναι Όρθόδοξη Εκκλησία. 
Κάποιοι νόμιζαν ότι οί Ορθόδοξοι είναι άπό τοΘιβέτ !
Μπορεί σ' εσάς νά φαίνεται αστείο αυτό, αλλά όμως είναι τραγικό καί σε κάνει νά κλαις καί μόνο πού τό σκέφτεσαι. Τά δύσκολα πράγματα θέλουν χρόνο καί μπορείς νά τά ξεπεράσεις, άλλα τους δύσκολους ανθρώπους... είναι άλλη ιστορία. Υπάρχει μία κινεζική παροιμία, πού λέει ότι μπορείς νά μετακινήσεις ενα βουνό, άλλα όχι νά αλλάξεις έναν άνθρωπο.
 

 

ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ…

 
 
Έχουμε τυπώσει ενα βιβλίο γιά τήν Θεία Λειτουργία. Γιά τό βιβλίο αυτό δουλέψαμε πολύ μέ τόν π. Ίωνά, τραβήξαμε πολλές φωτογραφίες καί τίς επεξεργαστήκαμε ώστε νά υπάρχει μία οπτική εντύπωση της Θ. Λειτουργίας. Όταν τελειώσαμε, τό στείλαμε γιά εκτύπωση σέ μία φίλη μου πού έκανε εκδόσεις. 
Μου είπε ότι σέ δύο εβδομάδες θά είναι έτοιμο, πήραμε αριθμό ΙSΒΝ καί φαινόταν ότι όλα έβαιναν καλά, άλλα ό π. Ίωνάς μου είπε: 
«Θά δεις ότι θά έχουμε πειρασμούς, γιατί ό διάβολος θά προσπαθήσει νά σταματήσει τήν έκδοση, αλλά βέβαια εμείς έχουμε τόν Θεό μαζί μας…». 
Δέν τόν πίστεψα, όμως μετά από μία εβδομάδα μέ πήρε τηλέφωνο ή φίλη μου και μου είπε δτι χάλασε το εκτυπωτικό μηχάνημα, ότι τό φτιαξανε καί ότι ξαναχάλασε άλλες δύο φορές ! Μου ζήτησε συγγνώμη γιά την καθυστέρηση καί εγώ δέν της είπα τίποτα, διότι, αν της έλεγα, κανείς δέν θά τύπωνε τό βιβλίο μας, άφού οί συμπατριώτες μου είναι πολύ προληπτικοί.
Τό θεώρησα τυχαίο, αλλά ή φίλη μου μέ ξαναπήρε μετά από μερικές μέρες καί μου είπε δτι τό τύπωσαν μέν, αλλά ή Εταιρεία έπιασε φωτιά καί θά καθυστερούσε κι άλλο ή έκδοση του βιβλίου. Ρώτησα αν τραυματίστηκε κανείς καί μου είπε όχι. Πάντως ήταν σοκαρισμένη, διότι πρώτη φορά τής συνέβαινε κάτι τέτοιο…Άρχισα νά καταλαβαίνω...Τέλος πάντων, γιά νά τελειώνω, μία μέρα μέ ξαναπήρε ή φίλη μου καί μου είπε ότι τελικά τήν επομένη θά μας παρέδιδαν τό βιβλίο.
Κι όμως... τήν άλλη μέρα δέν μας τό παρέδωσαν.
Μόλις τά βάλανε στό φορτηγό, δέν έπαιρνε εμπρός, γιατί χάλασε ή μηχανή! Ή φίλη μου ξαναπήρε τηλέφωνο νά μου ζητήσει χίλια συγγνώμη γιά τήν καθυστέρηση. Δέν τής είπα τους λόγους, γιατί κανείς μετά δέν θά δεχόταν νά τυπώσει βιβλίο μας. Άλλα τής είπα, αυτό πού μου είπε ό π. Ίωνάς, ότι ό Θεός θά ευλογήσει πολύ τήν δουλειά της καί τους ανθρώπους πού δοκιμάστηκαν.
  "Ετσι γίνεται πάντα, μετά τόν πειρασμό έρχεται μεγάλη ευλογία.Καί τί παράξενο, μετά άπό μισή ώρα μέ ξαναπήρε καί μου λέει: 
«Ή μηχανή πήρε εμπρός, σε μία ώρα θά έχετε τά βιβλία...».
Αλλά,... μετά, ντρίν… πάλι τηλέφωνο. Τί έγινε; Είχαν κατεβάσει τά βιβλία άπό τό αυτοκίνητο. Όταν πήρε μπρος τό αυτοκίνητο, τά ξαναφόρτωσαν καί... σταμάτησε πάλι νά λειτουργεί! Πάλι συγγνώμες... Τελικά τήν άλλη μέρα επιτέλους μας τά φέρανε...
Είναι δύσκολο νά είσαι Κινέζα καί Όρθόδοξη. Οί συμπατριώτες μου δέν νοιάζονται γιά τήν Εκκλησία. Είναι δύσκολο νά τους πλησιάσεις.
Δέν έγραψα τά παραπάνω γιά νά σας κάνω νά ασχολείστε μέ τόν διάβολο, πού κοιτάει νά καταστρέψει τήν Εκκλησία. Αγνοήστε τον, θυμηθείτε μόνο τόν Θεό στην ζωή σας. Καί μήν μας ξεχνάτε εδώ πού ζούμε.Σας παρακαλώ, μή μας αφήνετε νά αγωνιζόμαστε μόνοι μας. Αγωνιστείτε μαζί μας μέ τήν προσευχή σας. Μέσα στον πόνο σας βάλτε καί τήν μοναξιά μας.
Θυμηθείτε σας παρακαλώ, όταν οί καρδιές σας καί τά χέρια σας άποκάμνουν στην προσευχή, τό χωρίο της Εξόδου 17, 11-12: «και έγίνετο όταν έπηρε Μωυσής τάς χείρας, κατισχυεν Ισραήλ· όταν δε καθήκε τάς χείρας, κατισχυεν Άμαλήκ... καί έγένοντο αϊ χείρες Μωυσή έστηριγμέναι εως δυσμών ηλίου».
Όταν καθόμαστε πάνω στους πειρασμούς μας καί όταν στηρίζουμε ό ένας τά χέρια του άλλου στην προσευχή, μπορούμε νά κλαίμε καί μετά έρχεται ή έν Χριστώ χαρά...
Προσεύχεστε, όταν μας πετάνε εξω άπό τήν πόρτα τους, νά ανοίγει ό Θεός τήν πόρτα της καρδιάς τους. "Οταν κοροϊδεύουν τήν θρησκεία μας, νά τήν καταλάβουν. Όταν κάποιος μας κάνει νά κλαίμε, ή προσευχή σας νά μας αγκαλιάζει.
Όταν οί πειρασμοί μας φέρνουν τό σκοτάδι, γίνετε ένα κεράκι γιά μένα. Όταν μέ αγνοοϋν, ρίχτε μου μία ματιά, όπως ό Κύριος μέ μία ματιά Του άλλαξε τόν Ζακχαΐο. Τά άποφάγια σας ζητώ ταπεινά... Πελαγία Υu

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα !


Έλληνες, νομίζετε ότι είστε φτωχοί με την κρίση που διέρχεστε,
αλλά δεν ξέρετε πόσο πλούσιοι είστε...

 
  Επιστολή από την πρώτη Ταϊβανέζα Ορθόδοξη Χριστιανή ΠελαγίαΥu

Μια επιστολή που απευθύνεται στον Ελληνικό λαό, τους Έλληνες όλου του κόσμου. Η πρώτη Ορθόδοξη Χριστιανή της Ταϊβάν ( πρώην προτεστάντισσα ) Πελαγία “ζητιανεύει” την αγάπη μας για την Ορθόδοξη Ιεραποστολή της Ταϊβάν και τον λαό της που βρίσκεται ακόμα στο σκοτάδι της πολυθεΐας και των ειδώλων-ψεύτικων θεών. 
Πολλοί θα συγκινηθούν, οι περισσότεροι δεν θα την διαβάσουν ή θα την αγνοήσουν. Αλλά ποιο θα είναι το αποτέλεσμα ; Ποιοι μεγάλοι και μικροί δωρητές θα βοηθήσουν το όνειρο των Ορθοδόξων Χριστιανών της Ταϊβάν για την απόκτηση μεγάλου χώρου Θείας Λατρείας και Κατήχησης ;
Είμαι Κινέζα, γεννήθηκα στην Ταϊβάν και το χριστιανικό μου όνομα είναι Πελαγία. Ήμουν προτεστάντισσα και χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να γίνω Ορθόδοξη. Μου αρέσει να διαβάζω την Αγία Γραφή και έχω όλες τις εκδόσεις της στα κινεζικά.
Έχω επισκεφθεί την Ελλάδα και διαπίστωσα ότι είναι μια πολύ ξεχωριστή χώρα. Ταξιδεύοντας στην πατρίδα σας, πριν φθάσω ακόμα, μέσα στο αεροπλάνο διαπίστωσα πόσο διαφορετικοί είναι οι Έλληνες, πόσο ξένοιαστα μιλούσαν, πώς γελούσαν και πώς χειροκροτούσαν τον πιλότο κατά την προσγείωση, πράγμα απίστευτο για μας τους Ασιάτες που είμαστε συντηρητικοί και δεν εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας. Τώρα πια ξέρω ότι η ελευθερία έχει μέσα της λίγο πάθος και λίγο ένταση φωνής.
Στην Ελλάδα επισκέφθηκα πολλές εκκλησίες, συμμετείχα στη Θεία Λειτουργία και όταν κοινωνούσα τα Άχραντα Μυστήρια έκλαιγα, παρόλο που δεν καταλάβαινα την ελληνική γλώσσα γιατί η Ορθόδοξη πίστη είναι ίδια.
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να είχα γεννηθεί Ορθόδοξη να μεταλάβαινα τη Θεία Κοινωνία και να φιλούσα τις Άγιες Εικόνες από τα βρεφικά μου χρόνια μέχρι τον θάνατό μου.
Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί αντί της Θείας Κοινωνίας τρώμε και πίνουμε τα φαγητά των ειδώλων.
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να γεμίζουν τα αυτιά μου από Άγιους Ύμνους.
Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα αυτιά μας είναι γεμάτα με ήχους από τις σούτρες και τα ουρλιαχτά των ειδώλων.
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να οσφραίνομαι τη γλυκιά ευωδία του λιβανιού.
Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που η όσφρησή μας είναι γεμάτη από καπνούς από τις θυσίες στα είδωλα.
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε τα χέρια μου να αγγίζουν τις εικόνες, τα Άγια Λείψανα και να αγκαλιάζουν την αγάπη του Χριστού.
Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα χέρια μας αγγίζουνε είδωλα, ειδωλόθυτα και αγκαλιάζουν το τίποτα.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να ανάβω λαμπάδες στον Χριστό και όχι όπως εδώ που καίμε χρήματα για τα φαντάσματα.
Έψαχνα την αλήθεια, χρησιμοποιώντας περισσότερες από 30 διαφορετικές εκδόσεις της Αγίας Γραφής, οι οποίες δυστυχώς όλες τους είναι γεμάτες λάθη (μεταφρασμένες από ετεροδόξους).
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε να μπορώ να διαβάζω την Καινή Διαθήκη στο πρωτότυπο!
Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί έχουμε μάτια κι όμως είμαστε τυφλοί.
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να μπορώ να βλέπω παντού τη χάρη του Θεού.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί βλέπουμε παντού ναούς ειδώλων.
Ναι, είμαι Ορθόδοξη, αλλά ως Ταϊβανέζα, τα Ορθόδοξα βιώματά μου είναι φτωχά.
Κλαίω για μένα γιατί δεν έχω τη δυνατότητα να δείξω στους συμπατριώτες μου το μεγαλείο της πίστης μας… Οι άνθρωποι εδώ θέλουν να δουν σημεία και θαύματα…
Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί δεν έχουμε τη χάρη να βλέπουμε και να ακούμε τόσα θαύματα, τόσα άγια λόγια που έχετε δει και ακούσει 2.000 χρόνια στην Ελλάδα και που ακόμα βλέπετε… 
Η Ταϊβάν δεν είναι Ορθόδοξη χώρα, οι γιορτές μας δεν μοιάζουν καθόλου με τις δικές σας.
Λυπάμαι που στην Ελλάδα έχετε τόσο όμορφα βουνά, που τα καίτε και δεν τα φροντίζετε, αλλά θαυμάζω που σχεδόν κάθε βουνό έχει κι ένα μοναστήρι. Εμείς έχουμε τόσο όμορφα βουνά, αλλά γεμάτα από ναούς, μοναστήρια και είδωλα βουδιστικά.
Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα ώστε να μπορώ να πάω να προσευχηθώ σε κάποιο μοναστήρι εύκολα.
Κλαίω για μένα και τους συμπατριώτες μου. Πρώτη φορά πήγα σε Μοναστήρι, στην Ιερά Μονή Τίμιου Πρόδρομου, στο Πήλιο. Ταξίδεψα από την Ταϊβάν στην Ελλάδα 16 ώρες με το αεροπλάνο, μερικές ώρες με το τραίνο ως τη Λάρισα και άλλη μία ώρα, με το αυτοκίνητο της Μονής, που το οδηγούσε μια αδελφή…
Είδα τα παλιά ερείπια της Ιεράς Μονής, είδα τόσα αλλά μέρη στην Ελλάδα εγκαταλελειμμένα και μάτωσε η καρδιά μου. Στην Ταιβάν δεν έχουμε τόσο αρχαία Άγια και όμορφα μέρη, αλλά εσείς δεν τα εκτιμάτε.
Κλαίω που δεν έχουμε εδώ όμορφες εικόνες. Κλαίω γιατί νοιώθω τον Χριστό αδύναμο, γυμνό.
Έλληνες, νομίζετε ότι είστε φτωχοί με την κρίση που διέρχεστε αλλά δεν ξέρετε πόσο πλούσιοι είστε.
Η Ταιβάν είναι χώρα με μεγάλη ανάπτυξη αλλά βρίσκεται στο σκοτάδι του σατανά και η πνευματική μας ζωή είναι κενή.
Στην Ελλάδα είδα πολλούς Έλληνες, ιδίως τις Κυριακές, να γλεντάνε να πίνουν και να μην πηγαίνουν στην εκκλησία. Εδώ όμως στην Ταϊβάν οι συμπολίτες μου αλλά κυρίως οι νέοι, ακόμα και να ήθελαν να έρθουν στην εκκλησία μας είναι σχεδόν αδύνατο, διότι η μόνη Ορθόδοξη εκκλησία που υπάρχει είναι ένα δωμάτιο στον 4ο όροφο μιας πολυκατοικίας στην άκρη της Ταϊπέι και πολλές φορές πολύς κόσμος μένει έξω από την Εκκλησία γιατί ο χώρος είναι μικρός.

Αδελφοί και αδελφές μου στην Ελλάδα, παρόλο που είμαι πνευματικά ανάπηρη, έχω ακόμα τα πόδια μου ζωντανά ώστε να γονατίσω μπροστά σας και να ζητιανέψω.
Θα παρακαλέσω να με θεωρήσετε σαν τον φτωχό Λάζαρο, να μας θρέψετε με τα απομεινάρια του πνευματικού πλούτου που έχετε, να μας ρίξετε μερικά ψίχουλα από τα αποφάγια σας, από τα αφιερώματα που χαρίζετε στις εκκλησίες σας, από τα πολλά εκκλησάκια που έχετε σε κάθε γωνιά της πατρίδος σας.
Το Ορθόδοξο ποίμνιο μας όπως γνωρίζετε είναι μικρό, λιγότερο από εκατό ψυχές. Δεν είμαστε πλούσιοι.
Δεν έχουμε τη δύναμη να αγοράσουμε μια καλή αίθουσα μέσα στην πόλη για να καλύψουμε τις λατρευτικές μας ανάγκες, τις κατηχήσεις, τα μαθήματα που παραδίδει ο π. Ιωνάς και να προσελκύσουμε τους νέους κυρίως όσους θέλουν να μας γνωρίσουν από κοντά. Αυτούς που μέχρι τώρα πληροφορούνται για την ύπαρξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ταϊβάν μέσω διαδικτύου.
Δεν σας ζητώ να χτίσουμε Εκκλησία. Θα κόστιζε εκατομμύρια. Βοηθήστε μας μόνο να αγοράσουμε ένα μεγαλύτερο χώρο στο κέντρο της πρωτεύουσας τον οποίο θα μετατρέψουμε σε Εκκλησία για χάρη του έθνους μου, των αδελφών μου, που δεν άκουσαν και δεν γνώρισαν ποτέ τον Χριστό μας. Είμαστε 23.000.000 άνθρωποι! Κι όμως σας έχουμε ανάγκη…
Αδέλφια μου, αν χρειαστεί να δουλέψω για σας, για να ξεπληρώσω λιγάκι την αγάπη σας, θα το κάνω με όλη μου την καρδιά και σε όλη μου τη ζωή.

Ευχαριστώ και να με συγχωρείτε.
Πελαγία Yu
http://ierapostoli.wordpress.com/2011/02/08/pelagia_letters_taiwan

 

Παίρνοντας αφορμή από ένα μήνυμα τής πρώτης Ορθόδοξης Εκκλησίας στήν Ταϊβάν, πού εδώ καί λίγες μέρες ήλθε στό φώς τής δημοσιότητας, θεωρήσαμε σκόπιμο όχι μόνο νά αναφερθούμε σ΄ αυτό, αλλά καί νά γίνουν ευρύτερα γνωστές  οί γενικές δυσκολίες πού υπάρχουν εκεί, στήν διάδοση τής Ορθοδοξίας...

   

Ταϊβάν

Ζώντας στην Ταϊβάν στο ξεκίνημα της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η αγάπη μου για τους Κινέζους έγινε μεγαλύτερη. Βέβαια είχε αρχίσει από τα φοιτητικά χρόνια και τώρα έδωσε η χάρη του Θεού να βρίσκομαι εδώ να τελώ την Θεία Λειτουργία και έτσι η χάρη και η αγάπη του Θεού να γίνονται αισθητά στην Ταϊβάν.

Συζητώντας με διάφορους Ταϊβανέζους που σιγά σιγά έτυχε να γνωρίσω μου έκανε εντύπωση το ότι δεν είχαν αρκετή θα έλεγα χαρά. Έγινε πιο φανερό αυτό από την παρατήρηση κάποιου φίλου όταν κοιτάζανε φωτογραφίες από τα μαγαζιά για γάμους. – πρέπει να εξηγήσω ότι ο κινεζικός γάμος γίνεται σε εστιατόριο, απλά τρώνε μαζί, η νύφη αλλάζει φορεσιές διάφορες για να δείξει ότι έχει λεφτά, δεν υπάρχει κάποια έννοια μυστηρίου, μια απλή υπόκλιση στους προγόνους, όμως βγάζουν καλλιτεχνικές φωτογραφίες στα αξιοθέατα της πόλης ντυμένοι γαμπροί και νύφες-.

Μα αυτοί δεν γελάνε - είπε με απορία! Έχουν τόσο φόβο μέσα τους...

Πράγματι, κοίταξα πολλές φωτογραφίες και όλες δείχνουν το ίδιο. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με τον φόβο εδώ.

Σιγά σιγά ο φόβος άρχισε να μπαίνει πιο φανερά στην καρδιά μου, από διάφορες κρυφές ρωγμές και πληγές που δεν είχαν κλείσει. Βλέπετε είμαι και εγώ τώρα Κινέζος, αγαπώ τόσο πολύ αυτό το λαό και αυτό τον τόπο, μου φαίνεται τόσο οικείος που κάποιοι μου λένε πως είμαι μετεμψύχωση κινέζου. Εγώ γελώ καλόκαρδα και τους λέω πως υπάρχουν και άλλες αιτίες που μπορεί να νιώθει κανείς έτσι, και όχι η μετεμψύχωση. 
Ο φόβος όμως μπήκε για τα καλά στην καρδιά μου όταν επισκέφθηκα την έκθεση Θιβετιανού βουδισμού στο μουσείο θρησκειών. Εκεί η ευγενική μου φίλη ξεναγός μου εξήγησε τα διάφορα εκθέματα, μου είπε, βλέπεις αυτά τα τύμπανα, είναι από κρανία μικρών παιδιών και η μεμβράνη από το δέρμα τους, αυτές οι σάλπιγγες από κόκαλα ανθρώπινα, αυτή η στολή του λάμα,είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένη από δέρμα ανθρώπινο και κόκαλα, από πεθαμένους φυσικά... ένοιωσα κάτι κρύο, κάτι κακό. 
Ακόμα και μετά, στην έξοδο, όπου πουλούσαν μικροαντικείμενα αναμνηστικά, κάτι με σταμάτησε πριν αγοράσω, και ρώτησα, αυτή η τσατσαρούλα από τί είναι φτιαγμένη;

Από κόκαλα ανθρώπινα φυσικά είπε η κοπέλα, όλα είναι από νεκρούς... καλά είπα δεν πειράζει, θα πάρω άλλη φορά. 
Μου ήρθαν στο νου οι στίχοι του Τ.Σ. Ελλιοτ «όμως σε οστά ανάμεσα στεγνά σέρνεται η τύχη μας. Για να κρατήσει ζωντανή τη μεταφυσική μας». ( Ψίθυροι Αθανασίας...). Και τότε σαν ένα πέπλο να τραβήχτηκε από τα μάτια μου, πολλά άρχισαν να εξηγούνται μέσα μου. Ο φόβος. Αυτός κυβερνά την κινεζική και γενικότερα την κοινωνία των ανατολικών λαών.

Ο φόβος βρίσκεται παντού. Κατ’ αρχήν ο φόβος των φαντασμάτων. Παντού υπάρχουν φαντάσματα, πολλοί μάλιστα μου είπαν ότι τα είδαν κιόλας. 
Είναι πολύ φυσικό να πεις σε ένα ξενοδοχείο «φάντασμα!», θα σε πιστέψουν, θα τρομοκρατηθούν, θα κάψουν χάρτινα χρήματα, θα ικετέψουν το φάντασμα να μην τους κάνει κακό.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό αυτό, «σε παρακαλώ μη με βλάψεις ... πάρε αυτά...». 
Στην αρχή δεν τους πίστευα μα τώρα πια δεν είμαι τόσο σίγουρος, θυμούμενος τα συναξάρια των μαρτύρων,των Αγίων ειδικά της ερήμου, το πως χτίστηκε η Λαύρα από τον Άγιο Αθανάσιο στο Αγ. Όρος κτλ. 

Ναι, εδώ είναι η χώρα που κυριαρχεί ο διάβολος !


Xάρη σε αυτούς που βοηθούν αυτήν την ιεραποστολή γίνεται εδώ λειτουργία, έρχεται η χάρη του Θεού. Ποια είναι αυτά τα φαντάσματα; Αυτοί που έχουν βρει βίαιο θάνατο, άλλοι που οι συγγενείς δεν τους πρόσφεραν τις απαραίτητες θυσίες, η και ετάφησαν σε λάθος ημερομηνία, η με λανθασμένο προσανατολισμό του τάφου, αλλά και διάφοροι δαίμονες, από τους πολλούς του κινεζικού πανθέου.

Είναι φανερό πόσο αβάσταχτη είναι εδώ η κυριαρχία της φύσης πάνω στην ανθρώπινη μοίρα. Το λεγόμενο φογκ σουει, δηλ. ο κατάλληλος συνδυασμός των φυσικών ιδιοτήτων ενός κτηρίου, προσανατολισμός, χώρος, φωτισμός, θέση πόρτας, παραθύρου κτλ, ώστε να βρίσκονται σε αρμονία με το λεγόμενο γινκ γιανγ, δηλ τις δυο συζυγείς δυνάμεις που ρυθμίζουν το σύμπαν. Συνεπώς η φύση κυριαρχεί αδυσώπητα πάνω στην ανθρώπινη μοίρα, μπορεί να σε καταστρέψει χωρίς καμία λογική, χωρίς άλλη αιτία.

Προχωρώντας βαθύτερα, στην οικογένεια βλέπουμε το αληθινό δράμα. Πρέπει να προσφέρεις κατάλληλες θυσίες κάθε 2 βδομάδες περίπου στους προγόνους, στο τραπέζι που κάθε οικογένεια έχει στο σπίτι για αυτό το σκοπό. Αν δεν το κάνεις σωστά, η ψυχή του πατέρα της μάνας, θα γίνει πεινασμένο φάντασμα και δεν θα δεις άσπρη μέρα. Μου φάνηκε αδιανόητο αυτό για μας τους Έλληνες.
Πως είναι δυνατόν να διανοηθούμε πως οι ψυχές των νεκρών μας θα προσπαθούν να μας βλάψουν, έστω κι αν δεν τους θυμόμαστε, έστω και αν δεν τους μνημονεύουμε σωστά;

Αντίθετα, σε δύσκολες στιγμές τους επικαλούμεθα κιόλας, αδειάζουμε τον πόνο μας. Μετά μου πέρασε η ιδέα, χωρίς φυσικά να θέλω – ούτε μπορώ άλλωστε - να κάνω τον ψυχολόγο- πως αυτό θα μπορούσε να είναι μια υποσυνείδητη αντίδραση των παιδιών στους προγόνους λόγω της συμπεριφοράς τους. Γιατί στην κινεζική οικογένεια δεν υπάρχει προσωπική ζωή. Υπάρχει η οικογένεια πάνω από όλα, ο πατέρας αφέντης «padrepadrone», η μάνα που μπορεί διαφεντεύει τη ζωή των παιδιών.

Αυτοί θα πούνε τι να σπουδάσεις, ποιον η ποια να παντρευτείς και αν δεν τους αρέσει, τη διώχνουν, μπορείς να πάρεις άλλη. Γι αυτό και ήταν κανόνας στο παρελθόν, όχι ασύνηθες τώρα, η πολυγαμία, και τώρα μάλιστα να γνωρίζουν οι σύζυγοι η μια την άλλη.

Και φυσικά δεν φιλάνε ούτε χαϊδεύουν τα παιδιά. Μετά από όλα αυτά, οι γονείς, κυριολεκτικά πεινασμένα φαντάσματα που ρουφούν τη ζωή των παιδιών σε τούτη τη ζωή, είναι φυσικό να προβάλλονται ασυνείδητα – αφού κανείς δεν τολμά συνειδητά- στην άλλη ζωή ως φαντάσματα.
Ο φόβος εκφράζεται επίσης σαν θαυμασμός προς την δύναμη, γι αυτό αν και στην αρχή δεν ήθελα να το πιστέψω, το παραδέχτηκα, όταν επισκέφτηκα ένα ναό που είναι αφιερωμένος στους ιδρυτές της σύγχρονης κινεζικής δημοκρατίας, δρ. Σαν Υετ Σαν, και Τσαγκ Κα¨ Σεκ!!!
Ναι είχαν τα αγάλματα τους στο βωμό, προσέφεραν θυσία, Γιατί είχαν δύναμη... και ναι μεν ήταν πραγματικά μεγάλοι άνδρες και έφεραν τη δημοκρατία στη Κίνα, αλλά όχι και θεοί. Όπως έμαθα δε, στην Κίνα αρκετοί λατρεύουν τον Μάο σαν θεό, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να το εμποδίσει.
Ακόμα και σε σκύλο προσεύχονται, υπάρχει ναός, σε οτιδήποτε έχει δύναμη, γιατί η δύναμη είναι που μετράει εδώ. Σιγά σιγά προσπαθούμε να ξετυλίξουμε το σκοτεινό και κρύο κουβάρι του κινεζικού φόβου.

Πίσω από όλα κρύβεται ο φόβος του θανάτου. Ακόμα όταν πεθάνεις χρειάζεσαι λεφτά, γι αυτό βάζουν πολλά λεφτά στις τσέπες των πεθαμένων.

Ναι είναι αλήθεια. Και πρέπει να έχεις φροντίσει να σου γίνει καλή κηδεία, τον κατάλληλο χρόνο (μπορεί να σε κρατάνε στο σπίτι 3-4 μήνες στο φέρετρο), γιατί αν δεν γίνει, θα γίνεις φάντασμα, θα τυραννάς αυτούς που τυραννούσες στη ζωή αυτή δηλαδή. Πρέπει να έχεις βρει και τυπικά υιοθετήσει αρσενικό παιδί αν δεν έχεις. Γιατί μόνο αυτό έχει δικαίωμα να σε κηδέψει. Αγοραπωλησίες παιδιών είναι συνηθισμένο.

Και αν είσαι γυναίκα και πέθανες ανύπαντρη, τότε γίνεται και γάμος με το φάντασμα σου.
Ρίχνουν λεφτά στο δρόμο, ο πρώτος που θα τα σηκώσει, υποχρεωτικά θα παντρευτεί το φάντασμα, σε κανονική γαμήλια τελετή...

Για μένα το πιο δραματικό στοιχείο αυτό του φόβου είναι η έλλειψη αγάπης. Είναι απίστευτο σε ένα τέτοιο πολιτισμό να υπάρχει τόσο λίγη έκφραση αγάπης. Θεωρείται πολύ κακό, αγένεια, στην πράξη δεν λέγεται ποτέ, η λέξη σε αγαπώ, μεταξύ ανθρώπων που πρόκειται να παντρευτούν!!

Ακόμα και στο πανεπιστήμιο που πάω, όταν μάθαμε αυτή τη λέξη, μας είπαν πως γενικά οι κινέζοι δεν τη λένε. Στην Ιαπωνία εισήχθη ως λέξη από την Κίνα, τον 5ο αιώνα... δεν υπήρχε.... Ίσως γι αυτό και δεν τολμούν να εκφράσουν γενικότερα τα συναισθήματα τους, δεν υπάρχει χορός, τραγούδι. Η ψυχολογία θα έχει πολλά να πει για την απαγόρευση και καταναγκαστική συμπεριφορά του μη εκφράζεσθαι στην Κίνα.

Ειδικά στην Ταϊβάν υπάρχει ένας βαθύς φόβος για το μέλλον.Φοβούνται ότι η κομμουνιστική Κίνα θα επιτεθεί κάποτε και θα καταστρέψει τα πάντα. Γι αυτό και προσπαθούν με κάθε τρόπο να βρουν και δεύτερο διαβατήριο, ώστε να μπορούν να διαφύγουν στο εξωτερικό. Αυτός ο εφιάλτης πολλές φορές δεν αφήνει να σκεφτεί κανείς μακροπρόθεσμα το μέλλον της οικογένειας και της δουλειάς του.

Ο γάμος εδώ είναι περισσότερο μια ανάγκη, μια υπακοή στους γονείς,μια οικονομική συμφωνία, ένας τρόπος επιβίωσης για το μέλλον και πολύ λιγότερο μια κοινωνία αγάπης δυο ανθρώπων, τουλάχιστον όπως την εννοεί ο χριστιανισμός.

Εδώ το άτομο είναι κυριολεκτικά κλεισμένο στον εαυτό του, ασφυκτιά από τον φόβο του θανάτου και της ανασφάλειας, και έτσι κλείνεται σε ένα τάφο από τούτη τη ζωή. Πώς να αγαπήσεις μετά; Αυτός που φοβάται σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, κυριολεκτικά αυτό είναι η γεύση του θανάτου. Γιατί ο ατομισμός είναι θάνατος, ο θάνατος φέρνει τον φόβο και έτσι ζει κανείς στον σκοτεινό φαύλο κύκλο του φόβου όπως λέγει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, «Η τέλεια αγάπη έξω βάλλει τον φόβον.... ότι ο φοβούμενος ου τετελείωται εν τη αγάπη.»

Ναι, δεν υπάρχει αγάπη στην κινεζική κοινωνία. Δεν υπήρξε ποτέ για την ακρίβεια στην κινεζική σκέψη. Μόνο ο Μο Τσε, φιλόσοφος που έζησε περί το 479-381 π.Χ. μίλησε για πανανθρώπινη αγάπη, όχι σαν την χριστιανική αλλά καθαρά ωφελιμιστικής υφής, αναγκαία για την ειρηνική ύπαρξη κοινωνίας, κράτους και κρατών. Όμως η ιδέα του δεν έγινε ποτέ αποδεκτή, πολεμήθηκε από τους Κομφουκιστές και γενικά απορρίφθηκε από την κινεζική κοινωνία. Πρέπει πρώτα να αγαπάς την οικογένεια σου, πολύ λιγότερο, ξεκινώντας από ομόκεντρους κύκλους τον υπόλοιπο κόσμο. Δηλ,τους φίλους, τους συμπολίτες κτλ. Λέγοντας «αγαπάς» δεν εννοούν οι κινέζοι αυτό το που εννοούμε εμείς. Θα λέγαμε μια σχέση συμφέροντος. Γιατί δεν αγαπούν ούτε τον θεό, η τους θεούς τους.

Είναι για μένα μια συγκλονιστική ανακάλυψη ο τρόπος που προσεύχονται.
"Θεέ μου δώσε μου λεφτά και θα σου δώσω ένα ποσοστό! Κάνε να κερδίσω το λαχείο και θα σου δώσω τόσα τα εκατό, η θα φέρω μια γυναίκα να χορέψει για σένα, η κάτι παρόμοιο".
Πέρυσι έφεραν από την Κίνα ένα μικρό λείψανο του Βούδα, ένα δάχτυλο του (αν και αρκετοί αμφισβήτησαν την αυθεντικότητα του) για προσκύνημα στην Ταϊβάν.

Χιλιάδες κόσμος πέρασε να προσκυνήσει. Όμως στην εφημερίδα είδα τονεπικεφαλής μοναχό που το έφερε που δήλωνε. Σας παρακαλώ, μη ζητάτε από τον Βούδα να κερδίσετε το λαχείο, ζητήστε ειρήνη κτλ...

Οι άνθρωποι εδώ δεν αγαπούν τον θεό, δεν διανοούνται τέτοιο πράγμα. ( μιλάω γενικά για την συντριπτική πλειοψηφία των κινέζων που πιστεύουν σε ένα κράμα βουδισμού, ταοϊσμού, προγονολατρείας, και προλήψεων). Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το θεό, επειδή φαίνεται πως έχει δύναμη που μπορούν να εκμεταλλευτούν, επικαλούμενοι τον θεό καιτάζοντας διάφορα πράγματα, για να ξεφύγουν από τον φόβο της μοίρας.

Είναι κάτι το τραγικό αυτή η έλλειψη αγάπης. Φυσικά προσπαθούν να ελέγξουν την μοίρα με το κατάλληλο φογκ σουει, δηλ την γεωμαντεία, την δύναμη των κρυστάλλων, κτλ. Επειδή η σχέση με τον θεό δεν είναι σχέση αγάπης, ίσως γι' αυτο και οι αποκρουστικές μορφές δαιμόνων και θεών στους ναούς. Είναι επίσης και οι βαθιές ενοχές, που δεν βρίσκουν διέξοδο, δεν βρίσκουν λύση, πως άλλωστε – δεν γνωρίζουν την εξομολόγηση- που επιτείνουν τον φόβο, που προσπαθούν να εξαγοράσουν λύτρωση με δωρεές σε ναούς. Είναι ο φόβος της τιμωρίας και της κόλασης που σε κρατάει τίμιο, είναι οι μορφές των δαιμόνων στους ναούς που απειλούν.
Οι πιο πνευματικοί άνθρωποι ζητάνε μόνο ειρήνη, αρμονία, ειρήνη γιατί ξέρουν τι σημαίνει να ζεις στο φόβο όχι όμως και αγάπη, όχι δεν ζητούν να αγαπήσουν το θεό, δεν το διανοούνται. Άλλωστε κατά τον Κομφούκιο αλλά και τον βούδα δεν έχει νόημα να αναζητάς τον θεό, να θέλεις να μάθεις ποιος είναι, δεν είναι σωστό, δεν θα το μάθεις ποτέ, είναι κακό να ψάχνεις. Κοίτα το τώρα, το σήμερα, και πως θα ζήσεις καλύτερα και μη σε ενδιαφέρει αυτό που δεν μπορείς να καταλάβεις,άρα πολύ περισσότερο δεν έχει νόημα να αγαπάς κάτι που δεν γνωρίζεις καθόλου.

Ο φόβος γίνεται επίσης βαθύτερος λόγω των κρυφών ψυχολογικών συνεπειών της μετεμψύχωσης, της θεωρίας που κυριαρχεί στην Άπω Ανατολή. Πληρώνω αμαρτίες που δεν θυμάμαι, που έκανα σε άλλη ζωή, ζω σε ένα κλοιό κυριολεκτικά μετεμψυχώσεων, ο νόμος κυριαρχεί αδυσώπητα πάνω μου γιατί δεν μπορώ να τον αλλάξω.

Πρέπει να πληρώσω, δεν υπάρχει συγνώμη, άφεση, δεν σπάει αυτός ο κύκλος του τρόμου.

Έχω το σώμα μου μα δεν μπορώ να το αγαπήσω, σαν κινέζος, αφού δεν έχει αξία, μόνο η ψυχή έχει, το σώμα είναι η φυλακή της ψυχής. Η επίδραση της μετεμψύχωσης είναι από τις σημαντικότερες αιτίες του ελλείμματος αγάπης στους ασιατικούς λαούς. Διότι όταν μια ανθρώπινη καρδιά αγαπά, λέει στον άλλο «σε αγαπώ για πάντα». Όμως πως να διανοηθείς να αγαπήσεις για πάντα, όταν ξέρεις πως θα μετεμψυχωθείς σύντομα – πόσα χρόνια θα ζήσουμε άλλωστε- σε γυναίκα, άντρα, ζώο, θα «αγαπήσεις» πολλούς άνδρες, γυναίκες ζώα κτλ; Τότε ποια είναι η ποιότητα της σχέσεως σου εδώ;

Πίσω από όλα αυτά γίνεται φανερή η απουσία του προσώπου. Δεν υπάρχει αυτή η έννοια στην κινεζική κοινωνία, ούτε γενικότερα στις ανατολικές κοινωνίες, είναι άλλωστε η αποκάλυψη του Θεού μας, της Αγίας Τριάδος η αποκάλυψη του προσώπου. Διότι μόνο αν είμαι πρόσωπο μπορώ να αγαπήσω αληθινά.

Για τους ανατολικούς λαούς ο Θεός δεν είναι αγάπη, είναι μόνο κάθετι που έχει δύναμη που με κάποιο τρόπο μπορώ να εκμεταλλευτώ.
Ακόμα και στον βουδισμό, που θεωρείται η πιο πνευματική έκφραση της ανατολής, και μιλά για την αγάπη, έχει τους λεγόμενους μποντισάτβα – που αρνούνται να γίνουν βούδες πριν σώσουν τον κόσμο- η έννοια της αγάπης είναι συναισθηματική και όχι βαθύτερα υπαρξιακή διότι δεν υπάρχει το πρόσωπο, η υποστατική αρχή που έλεγε ο αείμνηστος π. Σωφρόνιος. Πρέπει να σώσειςτον εαυτό σου, μόνο αυτό έχει σημασία σε τελική ανάλυση εξαφανίζοντας το εγώ στην νιρβάνα. Πρόσωπο δεν υπάρχει, είναι ένα σύνολο στιγμιαία μεταβαλλόμενων ιδιοτήτων.

Αφού δεν υπάρχει πρόσωπο δεν υπάρχει αγάπη. Είναι διαφορετικό να έχεις αγάπη και διαφορετικό να είσαι αγάπη. Ο θεός μας είναι αγάπη γιατί είναι κοινωνία τριών προσώπων. Είναι Πατέρας όχι γιατί μας αγαπά, αλλά μόνο και μόνο γιατί έχει Υιό, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ο βούδας δεν ήξερε παρά μόνο τον ανθρώπινο τρόπο υπάρξεως, άτομα εν αντιθέσει, και επενόησε την θεωρία του. Όμως υπάρχει και άλλος τρόπος ύπαρξης, ο τριαδικός, το είναι εν κοινωνία. Αυτό είναι και η πιο βαθιά μας συνεισφορά και ιεραποστολική τακτική στον κινεζικό λαό.

Οι κινέζοι μιλούν για την ενότητα, θεωρούν τον χριστιανισμό σαν διάσπαση, όμως ζουν κάτω από την βαριά σκιά του φυσικού νόμου, και μάλιστα του δυαδισμού, του γινγκ και γιαγκ, θεωριών για ενέργειες κτλ, που δεν έχουν καμία λογική στήριξη, ενώ η μόνη ενότητα είναι η κοινωνία των προσώπων που φανερώνει η τριαδική θεολογία.

Επειδή για τους κινέζους η αλήθεια δεν είναι πρόσωπο, έγινε ένα συνοθύλευμα παράξενων και αντιφατικών θεωριών.

Η θεολογία του άκτιστου φωτός είναι η μόνη σωτήρια της κινεζικήςκαι γενικά ανατολικής σκέψης που είναι τόσο προσκολλημένη στην φύση, κατ’ εξοχήν στην Ιαπωνία. Δεν είναι η αρμονία αυτό που συνιστά κάθε ομορφιά στην φύση αλλά η Θεοφάνια, η παρουσία του άκτιστου φωτός, που έκανε τα ρούχα του Χριστού να γίνουν επίσης φως, που έκανε την βάτο φως, που έκανε το όρος Σινά φως. Το άκτιστο θειο φως είναι η μόνη σωτηρία από τον φόβο της κόλασης, των φοβερών κολάσεων με 28 διαβαθμίσεις (στο τελευταίο πάνε οι κακοί δάσκαλοι.). Διότι για μας το άκτιστο θειο φως είναι το πυρ της κολάσεως.

Έχουμε πολλά να δώσουμε έστω και τόσο καθυστερημένα, έστω και τόσο αργά στους λαούς της ανατολής. Όταν με ρωτούν γιατί ήρθα εδώ, όταν κάποιοι προτεστάντες φίλοι, μου είπαν γιατί δεν κάνω ιεραποστολή (δηλ. να χτυπάω την πόρτα, να κρατάω μια Αγία Γραφή και να λέω «αν δεν πιστέψετε θα πάτε στην κόλαση») λέω εγώ: Δεν θέλω να κάνω φτηνό προσηλυτισμό, αλλά να δώσουμε νόημα ζωής, ελευθερίας και αγάπης στους λαούς.

Μόνο η Ορθόδοξη θεολογία μπορεί να το δώσει. Μόνο μέσα στην Λειτουργία μπορεί κανείς να γίνει αγάπη, και μετά να την μεταδώσει στους γύρω του.

Χάρις στον «Άγιο Κοσμά» γίνεται η Θεια Λειτουργία στην Ταϊβάν, στο μικρό μας χώρο, -ναό- της Αγίας Τριάδος. Αυτό είναι και το κυριότερο στην ιεραποστολή. Γι αυτό εκφράζω ξανά στους συνεργάτες που είναι πίσω από ένα μοναχικό στρατιώτη την μεγάλη μας ευγνωμοσύνη, και πάντα μετά τον επίσκοπο μνημονεύω εσάς και τον πρόεδρο κ. Ασλανίδη, ελάχιστη έκφραση ευγνωμοσύνης, και μοιράζομαι μαζί σας τις εντυπώσεις και τις ταπεινές μου σκέψεις, και σας παρακαλώ όλους, εύχεστε για μένα που έχω τόση ανάγκη την προσευχή σας, που ζω σε τόσους πειρασμούς και πολέμους, από δικές μου αμαρτίες και λάθη, αλλά και σε τόση μοναξιά.

π. Ιωνάς Μούρτος  
http://www.impantokratoros.gr/kineziki_kinonia.el.aspx 

ΚΑΙ  ΣΗΜΕΡΑ  ΕΙΔΩΛΑ ;

Βρισκόμαστε στήν Ταϊβάν με την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου Χονγκ-Κονγκ και Νοτιοανατολικής Ασίας κ. Νικήτα, μάς γράφουν.

Σήμερα δεν λειτουργήσαμε. Δεν είχαμε εκκλησία...

Δεν θέλησε κανένας από τους 3 Έλληνες που έχουμε γνωρίσει εδώ, να λειτουργήσουμε σπίτι τους. Άλλωστε δεν νοιάζονται και πολύ...

Η Ταϊβάν είναι μια ελεύθερη και δημοκρατική χώρα. Υπάρχουν Ιεραποστολές από όλες τις ομολογίες και παρατάξεις τού κόσμου. Ο κατάλογος τους είναι τόσο μεγάλος, όσο μερικές σελίδες ενός τηλ. Καταλόγου δικού μας!...

                               

    

                                            

Από τήν βάπτιση τής Ελένης

Εδώ ή  επικρατούσα θρησκεία  είναι ο Βουδισμός και μετά ο Ταοϊσμός. Όμως υπάρχει η βαθιά κινέζικη παράδοση, η λατρεία των προγόνων και η λατρεία των ειδώλων. Είναι πολύ κοινό να δεις εδώ στους δρόμους, να βγάζουν βόλτα τούς "θεούς" τους, γιατί και αυτοί χρειάζονται μια βόλτα όπως οι άνθρωποι, έτσι νομίζουν...

Πρίν λίγες μέρες σε μεγάλη εφημερίδα, είχε επαίνους για κάποιον, επειδή λέει... μαγείρευε ωραία για τους "θεούς" τους!..

Σέ πολλούς μικρούς ναούς βάζουν μουσική μέ κασετόφωνο για να ακούει το άγαλμα μουσική, ή, βίντεο καί κινηματογραφικές προβολές για να βλέπουν διάφορα έργα, γιατί έχουν και οι "θεοί" τους ανάγκη ψυχαγωγίας, όπως καί οι άνθρωποι...

Αυτά που σας γράφουμε δέν είναι ψέμματα, τα είδαμε μέ τά μάτια μας καί είναι αλήθεια. Είναι φυσικό, αυτή η μορφή θρησκευτικότητας να μην γεμίζει τις καρδιές των κινέζων κατά βάθος, γι΄ αυτό αν γνωρίσουν το Χριστό θα τον δεχτούν. Πήγαμε στο Λουγκάν, την ιερή πόλη τους, που είναι το άγαλμα του θεού της θάλασσας, προστάτη του νησιού. 

Χιλιάδες έρχονται εκεί, ακόμη και από την ηπειρωτική Κίνα να προσκυνήσουν... 

Όμως δεν ξέρουν γιατί το κάνουν αυτό, κάνουν μια τυπική λατρεία μερικά λεπτά, ανάβουν κεράκια, καίνε paper money, ψεύτικα λεφτά, στο ναό ή στο δρόμο και στα μαγαζιά, γιατί οι ψυχές λένε, των προγόνων χρειάζονται χρήματα για να ζήσουν στον ουρανό.... 

Άν όμως τους ρωτήσεις γιατί πιστεύουν αυτό η εκείνο, θα σου πουν " γιατί έτσι το βρήκαμε..."

Οι κινέζοι είναι τρομερά προληπτικοί. Παντού βλέπουν πνεύματα και δαιμόνια κυρίως δε φαντάσματα. Τις περισσότερες ασθένειες κατ΄ αυτούς τις προκαλούν τα κακά πνεύματα... 

Σε κάθε καλό εστιατόριο (τα βλέπουμε απ΄ έξω βέβαια...) υπάρχει στην είσοδο ένα ωραίο ενυδρείο. Νομίζαμε πως ήταν διακόσμηση αλλά ανακαλύψαμε με έκπληξη ότι είναι " φράκτης" για να μη μπαίνουν τα κακά πνεύματα. Τό νερό και ο αέρας, λένε, είναι κάτι σαν φίλτρο. Μάλιστα αν ψοφήσει κανένα ψαράκι, τι μεγαλύτερη απόδειξη υπάρχει, ότι το κακό πνεύμα το σκότωσε...

ΑΦΑΝΤΑΣΤΕΣ  ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ...

Υπάρχουν εκκλησίες παντού. Μορμόνων, Πεντηκοστιανών, Καθολικών, κάθε είδους Διαμαρτυρομένων. Ακόμα και τζαμιά.! Πολλές εκκλησίες είναι σε πολυκατοικίες, δηλ ένας μεγάλος χώρος αγορασμένος ή νοικιασμένος. Έξω, στο μπαλκόνι, τοποθετούν ένα μεγάλο κόκκινο σταυρό, που το βράδυ φαντάζει φωτισμένος τόσο όμορφα. Η γειτονιά που μένουμε είναι γεμάτη από τέτοιους κόκκινους φωτεινούς σταυρούς. Τους βλέπουμε τα βράδια να λάμπουν στο σκοτάδι και χαιρόμαστε, μα πιο πολύ ματώνει η καρδιά μας από την απουσία μας, τήν απουσία τής Ορθόδοξης Εκκλησίας μας....

 Οι δυσκολίες εδώ, είναι φοβερές. Όλα, είναι στα κινέζικα, οι δρόμοι, τα πάντα... 

Οι οδηγοί ταξί δεν μιλούν αγγλικά, μόνο κινέζικα. Πρέπει να έχεις γράψει, τό, που θέλεις νά πας στα κινεζικά, αλλά ποιος να σου το γράψει;

Κούραση φοβερή. Η κινεζική γλώσσα είναι από τις πιο δύσκολες του κόσμου. Κάθε λέξη και ξεχωριστό ιδεόγραμμα. Υπάρχουν περίπου 40.000 ιδεογράμματα! Φανταστείτε ότι ένας μέσος κινέζος τελειώνοντας το σχολείο, ξέρει μόνο 5.000 ιδεογράμματα! 

Η κινεζική γλώσσα είναι τονική, δηλ κάθε λέξη προφέρεται με 4 διαφορετικούς τόνους και φυσικά έχει 4 διαφορετικές σημασίες !...

Γνωρίσαμε κάποιους ιεραποστόλους. Οι πιο πολλοί, ιδίως Προτεστάντες, αγνοούν την Ορθόδοξη Εκκλησία μας την μόνη αυθεντική εκκλησία, και δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον να μάθουν, ιδιαίτερα από έναν Έλληνα, αφού η γλώσσα του πρωτότυπου της Καινής Διαθήκης είναι η Ελληνική. Έτσι θα αρχίσουμε να διδάσκουμε σε Προτεστάντες ελληνικά.

Γνωριστήκαμε τυχαία, πήγαμε στο μεγάλο τριώροφο (!) χριστιανικό βιβλιοπωλείο (των κατηχητικών!!!) να βρούμε κάρτες για τα Χριστούγεννα και εκεί γνωριστήκαμε.

ΜΟΝΟΙ  ΣΕ  ΞΕΝΗ  ΧΩΡΑ...

Βάλαμε μία αγγελία σε 2 από τις 3 αγγλόφωνες εφημερίδες για μια εβδομάδα, ενημερώνοντας ότι, αν υπάρχει κάποιος ορθόδοξος και θέλει θεια λειτουργία, υπάρχει τώρα εδώ ένας Έλληνας ιερομόναχος, δώσαμε καί το τηλέφωνό μας. Μάς απάντησαν 5 Έλληνες από την άλλη άκρη του νησιού, καί θα πάμε να τους βρούμε...

Πήγαμε χθες ξανά στην εφημερίδα China Post,τη μεγαλύτερη αγγλόφωνη για να ρωτήσουμε πόσο κάνει μια μεγάλη ανακοίνωση, βλέπετε τα λεφτά είναι τόσο λίγα....Βρήκαμε στο Μετρό, έναν ηλικιωμένο, δεν ήταν κινέζος γνωριστήκαμε, ήταν παπάς Πεντηκοστιανός, Ουκρανός, πρώην Ορθόδοξος... έχει 42 χρόνια εδώ.. 

Έκανε χαρές που μάς είδε, θυμόταν λέξεις στα ελληνικά από την λειτουργία. Ρώτησε που πάμε. Του είπαμε, στήν China Post. Νά τούς πείτε, μάς λέει, ότι σάς στέλνει ο Χριστός να κηρύξετε στά μέρη εδώ, καί γι΄ αυτό νά βάλουν τήν ανακοίνωση χωρίς λεφτά. Πήγαμε καί ρωτήσαμε  αν μπορούμε να δημοσιεύσουμε κανένα άρθρο φιλοσοφικού καί θρησκευτικού ενδιαφέροντος. Μάς είπαν, γενικά, φέρτε το άρθρο και βλέπουμε.

Ό Θεός νά τούς φωτίσει...

ΤΑΪ  ΠΕΪ --- ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ ΝΕΑ...

Κάθε φορά πού σκεπτόμαστε τόν τραγικό θανάτο τών ανθρώπων τού μοιραίου Σινούκ, νιώθουμε σάν χαμένοι... Κάθε φορά πού διάφοροι Κινέζοι, πιστοί ή αδιάφοροι, μάς παίρνουν τηλέφωνο ή, ζητούν νά μάθουν νεώτερα..., μάς δίνουν τήν εντύπωση πώς ακόμη καί ό τραγικός θάνατος αυτών τών ανθρώπων λειτούργησε ιεραποστολικά σάν αιχμή γνωριμίας... 

Κάποιοι εδώ στή Ταϊβάν, έψαξαν νά βρούν ποιός είναι αυτός ό Πατριάρχης Αλεξανδρείας, ποιά θρησκεία είναι ή Ορθοδοξία, πού πέφτει ή Αλεξάνδρεια, καί από πότε υπήρχε εκεί, τό άγνωστο εδώ πέρα, Πατριαρχείο Αλεξανδρείας... 

Μερικοί βρήκαν ότι ή Ορθόδοξη Εκκλησία ιδρύθηκε στήν Αίγυπτο τό 42 μ.χ. από τόν Απόστολο καί Ευαγγελιστή Μάρκο, πρίν γίνει μετέπειτα μουσουλμανική ή χώρα αυτή !...

Ή πρώτη ευχάριστη είδηση από τήν Ταϊπέϊ είναι ότι ή εδώ Ορθόδοξη  Εκκλησία μας έγινε νόμιμη, χάρι σέ όσους βοήθησαν στήν αγορά τού κτιρίου, χάρι σέ όλους σας...

Ευτυχώς ό Θεός μάς έστειλε συνεργάτες Κινέζους καί Ταϊβανέζους καί μάλιστα αρκετά μορφωμένους πού ενδιαφέρονται γιά τήν Ορθοδοξία.Τό περιοδικό γνωριμίας μέ τούς Κινέζους πού εδώ εκδίδουμε, βγαίνει μέ πολλές δυσκολίες, λόγω γλώσσας, διακίνησης, καί συναγωνισμού...

Είναι γραμμένο μέ πολύ ειδικό τρόπο μέσα από υπολογιστές. 

Δέν μπορούμε βέβαια σέ κάθε συμβάν πού μάς βρίσκει στόν κόσμο τούτο, νά διακρίνουμε ακριβώς τίς βουλές τού Μεγάλου Θεού. Δέν μπορούμε νά τίς κρίνουμε αλλά ούτε καί νά τίς κατανοήσουμε...

Μπορούμε όμως νά κλαίμε, καί νά θυμίζουμε στόν εαυτό μας ότι ό Θεός, σέ κάθε ιεραποστολή, ίσως νά θέλει νά αφήνουμε κάπου - κάπου,  μαρτυρικά, καί τά κόκκαλά μας...

ΑΣ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ  ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ

Ο ΄Ιεραποστολικός Σύνδεσμος "ΑΓΙΟΣ  ΚΟΣΜΑΣ Ο  ΑΙΤΩΛΟΣ " δέχεται προσφορές βοήθειας για την εξωτερική ιεραποστολή .  Τηλέφ. 2310. 6069 20, 2310. 6026 02)                                                                       
Λογ/μός Εθνικής Τράπεζας--235/296004-49                                                             
Σέ κάθε ενημέρωση κατάθεσης πού μάς κάνετε, στέλνεται απόδειξη Εφορίας γιά απαλλαγή.